Don't stop believing
Door: Tahné en Mahrès
Blijf op de hoogte en volg Mahrès & Tahné
22 Maart 2014 | Ethiopië, Mekele
Hallo lieve thuisblijvers,
Nadat we vandaag de eerste sms’jes binnen kregen met de vraag: Leven jullie nog?? bedachten we ons dat het maar weer eens tijd is om een blog te plaatsen.
In de afgelopen week zijn er veel dingen gebeurd en ook veel dingen veranderd, we zullen maar beginnen bij ons werk. We zijn deze week de hele week aan het werk geweest in het Ayder Hospital. Dat er hier niet heel druk is, werd inderdaad bevestigd. In de hele week zijn er 5 bevallingen geweest. Wanneer er geen bevallingen zijn, wordt er duidelijk gemaakt dat wij “Belgium Midwives” onze handen niet vies hoeven te maken aan andere klusjes. Dit resulteert er in dat wij vaak op een stoel worden gezet met de woorden “Kof Belli” (ga zitten). We proberen dan stiekem nog allerlei klusjes mee te doen en na een tijdje doen de vroedvrouwen geen pogingen meer om ons naar onze stoelen te krijgen.
Wanneer er wel bevallingen zijn, worden deze meestal aangekondigd door ons nieuwe medium: Jaap Wiendels. Wanneer wij ’s ochtends een sms’je ontvangen met zijn vermoeden dat het een drukke dag gaat worden, kunnen wij ons borst alvast natmaken. Dinsdag zorgde zijn voorspelling voor een (eindelijk!) leuke, normale bevalling en met toen we dachten dat het mogelijk was dat er in dit ziekenhuis normale bevallingen plaats vonden, hoorden we hulp kreten vanuit de waiting room komen (waiting room is een kamer waar alle vrouwen liggen tijdens de ontsluitingsfase). Toen Mahrès naar binnen rende bleek de vrouw “met 7 cm ontsluiting” toch wel volledige ontsluiting te hebben en het hoofd van de baby was al geboren. Met eeuwige dankbaarheid voor Tahné, dat zij op haar weg naar de waiting room nog een paar steriele handschoenen mee had gegrepen, trok Mahrès deze snel aan en hielp bij de rest van de bevalling. Het kindje was zelf ook wat geschrokken na zijn snelle geboorte, maar deed het uiteindelijk goed! Mahrès was ook wat geschrokken van haar snelle actie maar had wel haar eerste zelfstandige bevalling binnen.
Donderdagochtend kregen we ook bericht van ons medium, maar dit keer was het iets minder leuk. Wat een leuke tweeling bevalling leek in de ochtend, bleek later op de dag een bevalling van een tweeling met 3 uur tussen de twee kinderen in en een enorme bloeding. Tussen de geboorte van de twee kinderen kwam er nog een vrouw binnen die ook dezelfde enorme bloeding kreeg. Terwijl Mahrès druk alle verschillende kinderen aan het opvangen was, was Tahné druk met het assisteren bij alle bloedingen. Aangezien vorige week donderdag ook al zo’n soort dag was, is donderdag nu officieel omgedoopt tot donderdag: slachtdag. En bedankt Jaap!
Onze verloskundige kwaliteiten worden vaak nog wel onderschat door de verloskundigen. De druppel was de bloeddrukmeting van dinsdag. De vrouw die aan het bevallen was moest een bloeddrukmeting krijgen, maar er was geen bloeddrukmeter in de buurt. Mega trots haalde Mahrès haar gloednieuwe bloeddrukmeter uit de folie en begon de bloeddruk te meten. Omdat hij nogal laag was, besloot de vroedvrouw ook nog even te controleren. Toen er bij haar een veel hogere bloeddruk uit kwam, kon Mahrès haar oren niet geloven. Ernstig twijfelend aan haar nieuwe bloeddruk meter en later aan haar eigen meet kwaliteiten, besloot ze om de bloeddruk ook even automatisch te nemen. Toen deze automatische meting hetzelfde aangaf als haar meting, was ze toch wel even trots. Het feest was pas echt compleet toen de collega’s gingen twijfelen aan de automatische bloeddrukmeting. Tahné heeft vervolgens de hele dag “Don’t stop believing” gezongen en daarmee werd het maximale chagerijningheids gehalte bereikt!
Onze collega’s staan ook niet bekend om hun snelheid. Wat vandaag niet komt, komt morgen wel, is hier het levensmotto. Het zijn wel hele lieve mensen, die dol zijn op knuffelen en dit dan ook een paar keer per dag met ons willen doen. Toen we aankondigden dan we maandag weg gingen naar Mekelle Hospital riep een van hen: “I want to go with you!” “To Mekelle Hospital?” “Nooo, to America ofcourse!!”. Ze was maar een klein beetje teleurgesteld toen we haar duidelijk maakten dat we uit Nederland kwamen en niet uit Amerika.
Maandag starten we dus in Mekelle Hospital. We zijn er vrijdag voor het eerst geweest en het ziet er goed uit. Het belangrijkste aan dit ziekenhuis is dat hier gemiddeld 20 bevallingen per dag zijn!! Daar gaan onze verloskundige ogen wel van schitteren, kom maar op met die baby’s.
In ons vorige blog hadden we het over de vasten tijd en het daardoor enorme gebrek aan vlees. Dankzij onze chauffeur Amanuel (die zich inmiddels echt is gaan gedragen als onze grote broer, met alle bezorgheid die daarbij hoort) hebben we een restaurant gevonden waar ze nog vlees verkopen! Wij beiden begonnen spontaan te zingen toen we ons hamburgers aan zagen komen en hebben wel 10x herhaald hoe geweldig dit restaurant wel niet was. Dat ze ook nog alcohol schonken maakte de avond compleet en we hebben er de volgende 5 dagen ook nog gegeten.
Daarna kwam dan eindelijk de dag, na lang wachten, we zijn verhuist naar het guesthouse! Ons guesthouse zit aan de rand van de stad en is een redelijk groot huis. Bij dat huis hoort ook Sega, een Ethiopische vrouw die voor ons kookt, wast en schoonmaakt. Dit is natuurlijk een heerlijke luxe waardoor we onze moeders iets minder erg missen. In zowel Twente als Limburg betekent vrijdag frietdag! Toen Sega vrijdagavond met frietjes aan kwam zetten wisten we het zeker, ze is geweldig en ze kan gedachten lezen.
Het enige nadeel van het guesthouse is dat er geen water en wifi is, onze basisbehoeften in het leven worden hier flink op de proef gesteld. Water is er trouwens in de hele stad niet te vinden op dit moment, wat er voor zorgt dat wij als echte afrikanen water sjouwen vanuit de kraan in de tuin, de enige die het wonderbaarlijk wel doet. Vrijdagavond hadden we ook onze eerste echte stroomuitval. Met net een paar frietjes in onze mond kwamen we er achter dat we ook geen kaarsen hadden: diner bij laptop licht was geboren.
Als laatste punt hebben we ook nog ons bed. We slapen heel gezellig samen in een tweepersoonsbed, waarvan het matras aan de rechterkant het stadium van “totale doorzakking” bereikt heeft. Dit zorgt ervoor dat bij elke beweging van Tahné, Mahrès bijna uit het raam gelanceerd word. Conclusie: raam blijft dicht en Mahrès overwint haar zeeziekte.
Nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van als onze avonturen hier! Volgende week zullen we losbarsten over al onze bevallingen in het Mekelle Hospital en alle andere sensationele of pikante gebeurtenissen. Stay tuned.
Liefs Mahrès en Tahné.
Ps. Even voor de duidelijkheid: deze blog schrijven is 100x makkelijker dan hem ook daadwerkelijk kunnen plaatsen!
Nadat we vandaag de eerste sms’jes binnen kregen met de vraag: Leven jullie nog?? bedachten we ons dat het maar weer eens tijd is om een blog te plaatsen.
In de afgelopen week zijn er veel dingen gebeurd en ook veel dingen veranderd, we zullen maar beginnen bij ons werk. We zijn deze week de hele week aan het werk geweest in het Ayder Hospital. Dat er hier niet heel druk is, werd inderdaad bevestigd. In de hele week zijn er 5 bevallingen geweest. Wanneer er geen bevallingen zijn, wordt er duidelijk gemaakt dat wij “Belgium Midwives” onze handen niet vies hoeven te maken aan andere klusjes. Dit resulteert er in dat wij vaak op een stoel worden gezet met de woorden “Kof Belli” (ga zitten). We proberen dan stiekem nog allerlei klusjes mee te doen en na een tijdje doen de vroedvrouwen geen pogingen meer om ons naar onze stoelen te krijgen.
Wanneer er wel bevallingen zijn, worden deze meestal aangekondigd door ons nieuwe medium: Jaap Wiendels. Wanneer wij ’s ochtends een sms’je ontvangen met zijn vermoeden dat het een drukke dag gaat worden, kunnen wij ons borst alvast natmaken. Dinsdag zorgde zijn voorspelling voor een (eindelijk!) leuke, normale bevalling en met toen we dachten dat het mogelijk was dat er in dit ziekenhuis normale bevallingen plaats vonden, hoorden we hulp kreten vanuit de waiting room komen (waiting room is een kamer waar alle vrouwen liggen tijdens de ontsluitingsfase). Toen Mahrès naar binnen rende bleek de vrouw “met 7 cm ontsluiting” toch wel volledige ontsluiting te hebben en het hoofd van de baby was al geboren. Met eeuwige dankbaarheid voor Tahné, dat zij op haar weg naar de waiting room nog een paar steriele handschoenen mee had gegrepen, trok Mahrès deze snel aan en hielp bij de rest van de bevalling. Het kindje was zelf ook wat geschrokken na zijn snelle geboorte, maar deed het uiteindelijk goed! Mahrès was ook wat geschrokken van haar snelle actie maar had wel haar eerste zelfstandige bevalling binnen.
Donderdagochtend kregen we ook bericht van ons medium, maar dit keer was het iets minder leuk. Wat een leuke tweeling bevalling leek in de ochtend, bleek later op de dag een bevalling van een tweeling met 3 uur tussen de twee kinderen in en een enorme bloeding. Tussen de geboorte van de twee kinderen kwam er nog een vrouw binnen die ook dezelfde enorme bloeding kreeg. Terwijl Mahrès druk alle verschillende kinderen aan het opvangen was, was Tahné druk met het assisteren bij alle bloedingen. Aangezien vorige week donderdag ook al zo’n soort dag was, is donderdag nu officieel omgedoopt tot donderdag: slachtdag. En bedankt Jaap!
Onze verloskundige kwaliteiten worden vaak nog wel onderschat door de verloskundigen. De druppel was de bloeddrukmeting van dinsdag. De vrouw die aan het bevallen was moest een bloeddrukmeting krijgen, maar er was geen bloeddrukmeter in de buurt. Mega trots haalde Mahrès haar gloednieuwe bloeddrukmeter uit de folie en begon de bloeddruk te meten. Omdat hij nogal laag was, besloot de vroedvrouw ook nog even te controleren. Toen er bij haar een veel hogere bloeddruk uit kwam, kon Mahrès haar oren niet geloven. Ernstig twijfelend aan haar nieuwe bloeddruk meter en later aan haar eigen meet kwaliteiten, besloot ze om de bloeddruk ook even automatisch te nemen. Toen deze automatische meting hetzelfde aangaf als haar meting, was ze toch wel even trots. Het feest was pas echt compleet toen de collega’s gingen twijfelen aan de automatische bloeddrukmeting. Tahné heeft vervolgens de hele dag “Don’t stop believing” gezongen en daarmee werd het maximale chagerijningheids gehalte bereikt!
Onze collega’s staan ook niet bekend om hun snelheid. Wat vandaag niet komt, komt morgen wel, is hier het levensmotto. Het zijn wel hele lieve mensen, die dol zijn op knuffelen en dit dan ook een paar keer per dag met ons willen doen. Toen we aankondigden dan we maandag weg gingen naar Mekelle Hospital riep een van hen: “I want to go with you!” “To Mekelle Hospital?” “Nooo, to America ofcourse!!”. Ze was maar een klein beetje teleurgesteld toen we haar duidelijk maakten dat we uit Nederland kwamen en niet uit Amerika.
Maandag starten we dus in Mekelle Hospital. We zijn er vrijdag voor het eerst geweest en het ziet er goed uit. Het belangrijkste aan dit ziekenhuis is dat hier gemiddeld 20 bevallingen per dag zijn!! Daar gaan onze verloskundige ogen wel van schitteren, kom maar op met die baby’s.
In ons vorige blog hadden we het over de vasten tijd en het daardoor enorme gebrek aan vlees. Dankzij onze chauffeur Amanuel (die zich inmiddels echt is gaan gedragen als onze grote broer, met alle bezorgheid die daarbij hoort) hebben we een restaurant gevonden waar ze nog vlees verkopen! Wij beiden begonnen spontaan te zingen toen we ons hamburgers aan zagen komen en hebben wel 10x herhaald hoe geweldig dit restaurant wel niet was. Dat ze ook nog alcohol schonken maakte de avond compleet en we hebben er de volgende 5 dagen ook nog gegeten.
Daarna kwam dan eindelijk de dag, na lang wachten, we zijn verhuist naar het guesthouse! Ons guesthouse zit aan de rand van de stad en is een redelijk groot huis. Bij dat huis hoort ook Sega, een Ethiopische vrouw die voor ons kookt, wast en schoonmaakt. Dit is natuurlijk een heerlijke luxe waardoor we onze moeders iets minder erg missen. In zowel Twente als Limburg betekent vrijdag frietdag! Toen Sega vrijdagavond met frietjes aan kwam zetten wisten we het zeker, ze is geweldig en ze kan gedachten lezen.
Het enige nadeel van het guesthouse is dat er geen water en wifi is, onze basisbehoeften in het leven worden hier flink op de proef gesteld. Water is er trouwens in de hele stad niet te vinden op dit moment, wat er voor zorgt dat wij als echte afrikanen water sjouwen vanuit de kraan in de tuin, de enige die het wonderbaarlijk wel doet. Vrijdagavond hadden we ook onze eerste echte stroomuitval. Met net een paar frietjes in onze mond kwamen we er achter dat we ook geen kaarsen hadden: diner bij laptop licht was geboren.
Als laatste punt hebben we ook nog ons bed. We slapen heel gezellig samen in een tweepersoonsbed, waarvan het matras aan de rechterkant het stadium van “totale doorzakking” bereikt heeft. Dit zorgt ervoor dat bij elke beweging van Tahné, Mahrès bijna uit het raam gelanceerd word. Conclusie: raam blijft dicht en Mahrès overwint haar zeeziekte.
Nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van als onze avonturen hier! Volgende week zullen we losbarsten over al onze bevallingen in het Mekelle Hospital en alle andere sensationele of pikante gebeurtenissen. Stay tuned.
Liefs Mahrès en Tahné.
Ps. Even voor de duidelijkheid: deze blog schrijven is 100x makkelijker dan hem ook daadwerkelijk kunnen plaatsen!
-
22 Maart 2014 - 15:20
Anouk:
Ha dames,
Wat weer een interessant verhaal!! Erg leuk om te lezen!!
Verheug me weer op het volgende verhaal!
Veel succes weer!!
Liefs Anouk -
22 Maart 2014 - 15:26
Brigitte Zwoferink :
Hallo meiden. Wat een leuk en mooi verhaal om te lezen. En het wachten heeft het zich beloond dat jullie nu een groot huis hebben, met alle on- en gemakken van dien, ( het bed haha), lekker met een huishoudster erbij, straks willen jullie niet eens meer naar huis -
22 Maart 2014 - 15:42
Caroll Caris:
Leuk om jullie fantastische belevenissen te mogen lezen. Geniet van jullie tijd daar!! -
22 Maart 2014 - 15:45
Brigitte Zwoferink :
Een chauffeur, huishoudster lux hoor. Al heel wat meegemaakt deze week, erg leerzaam een bevalling zonder hulpmiddelen in de wachtkamer en al die bloedingen tussendoor. Maandag naar mekelle hospitaal dat wordt rennen, met zoveel bevallingen. Kijken of Jaap zijn voorspellen in zijn glazen bol uitkomen. Dikke kus voor jullie van jullie mama -
22 Maart 2014 - 16:08
Ottoliene:
Wat een gebeurtenissen,en wat kunnen jullie leuk vertellen.
Succes volgende week
-
22 Maart 2014 - 16:28
Nicole Lempens:
Hallo dames
wat een mooi verhaal. Wat hebben jullie al veel meegemaakt.
ik ben benieuwd naar de volgende verhalen. ..veel succes op jullie nieuwe werkplek.
Gr Nicole -
22 Maart 2014 - 17:10
Annie En Thjeu Reemers:
hallo dames
wij hebben jullie reis verslag gelezen geweldig.
zo te lezen hebben jullie het best leuk. geniet van alles wat je meemaakt en wij wensen jullie veel succes
heel veel groeten Annie en Thjeu -
22 Maart 2014 - 17:57
Henk Oet Heytse:
Halle meisjes. Alweer genoten van jullie interessante verhaal.Have a nice time. -
22 Maart 2014 - 17:59
Toos:
Geweldig om jullie verhalen te lezen!! Wat een super ervaring. Geniet er van en heel veel succes. Dat jullie maar veel baby's veilig op de wereld mogen helpen. -
22 Maart 2014 - 18:17
Marly Koppen:
Hoi lieverds, weer een fantastisch belevingsverhaal, ik kan me er helemaal in meeleven en zie jullie gezichtjes er al helemaal bij, echt mijn complimenten hoe jullie het allemaal neerschrijven, en jullie behoorlijk op de proef worden gesteld, behoorlijke leer momenten, en deze ervaring hadden jullie nooit hier in de buurt gekregen, en idd we misten het contact wel een beetje, maar inmiddels hebben we de telefoon opnieuw ontdekt met het Ethiopische nummer, dat was toch wel een gerustelling, en jullie blijken het geweldig te doen, zet hem weer op de komende week hele dikke kus voor allebei, vanvdie andere Mama -
22 Maart 2014 - 18:31
Monique Falkmann:
Geweldig om te lezen dames....wat een ervaring. Nog veel suc6.
dikke knuffel uit rijssen.x -
22 Maart 2014 - 18:52
Hans Zwoferink:
Hallo dames, goed om te lezen dat jullie het naar de zin hebben, lees dat jullie het best redden met al die min puntjes als water , alcohol, wifi, dat wordt hier strakjes ook minder mopperen als er een keer iets niet is of werk. zie uit naar jullie volgende verslag.
groetjes van uit Eater, blijven lachen ennn pas goed op jullie zelf.
de pap van Mahrès :) -
22 Maart 2014 - 19:23
Nelly Hoeben:
Hallo dames
Heel erg leuk om weer een verslag van jullie belevenissen te lezen.
Wat een luxe om zo verzorgd te worden door een chauffeur en kok en poetsvrouw in huis.
Zo te lezen hebben jullie al heel wat mee gemaakt in die eerste 2 weken.
Ben weer zeer benieuwd naar de volgende belevenissen.
Sterkte en veel plezier samen.
Groetjes Nelly -
22 Maart 2014 - 20:57
Paul (Pap Van Tahne):
Zeker weten,die twee meiden komen er wel, ze staan hun mannetje als ik het zo allemaal lees.
En water halen in de tuin is ook oke, na drie maanden zijn ook deze twee blij met de kleine dingen in het leven, die hier in ons verwende kikkerlandje, zo gewoon zijn.
En dames, nog een voorspelling, als het daar straks lekker warm wordt, gaan ook deze twee thunderbirds een tandje lager, en is morgen doen ook wel goed.
En geloof me Tahne, mam is net zo blij als jij als je beschikt over wifi.
Leuk hoe jullie je belevenissen weten te verwoorden, ga toch eens serieus nadenken over dat boek........
Take care.......
Paul -
22 Maart 2014 - 21:16
Yvonne Spijker:
Hallo dames wat een leuk verslag zo te lezen vermaken jullie je wel. Zijn ze daar nog blij met de mutsjes en gebruikten ze daar al babymutsjes?
-
23 Maart 2014 - 06:26
Stephanie:
Hee meiden,
Heel erg leuk om deze verhalen te lezen!
Het contact is inderdaad wat minimaal geweest de laatste dagen, en als er dan even wifi is, ben ik natuurlijk niet beschikbaar haha ;)
Jullie maken veel dingen mee, kan me voorstellen dat dit af en toe hilarisch is. Zie het bed avontuur namelijk al helemaal voor me en ik hoor Tahné alweer schateren van het lachen.
Veel succes op jullie nieuwe stageplek en ben benieuwd naar het volgend verhaal!
xx Stephanie -
23 Maart 2014 - 09:21
Astrid:
Haha dames wat leuk om jullie verhalen te lezen. Jullie redden het daar wel.
Maar Mahres zonder Wi-Fi? Liefs Astrid -
23 Maart 2014 - 14:36
Britt Dijkstra:
Heee Meiden,
Tof om te lezen hoor. Ben trots op jullie!
Zet hem op en succes!
Lieefs Britt x
-
23 Maart 2014 - 15:53
Sandra:
Leuk verhaal dames! Nog veel succes. Gr. Fam. Nitert -
24 Maart 2014 - 00:21
Fabienne F:
Hoi meisjes!
Wat een goede plek, geen klusjes mogen doen in het ziekenhuis en geen klusjes hoeven doen thuis.. Doe maar lekker veel blogs schrijven als jullie dan een beetje tijd overhebben -
24 Maart 2014 - 13:27
Gerda Frenck:
Hallo leuke meiden,
Wat een prachtig verhaal. Ik heb er echt van genoten.
Fijn dat jullie zulke lieve mensen om je heen hebben ,dat is toch wel een heel fijn gevoel.
Ik wens jullie nog heel veel succes.
Groetjes Gerda.
-
24 Maart 2014 - 21:03
Tante Caat:
Wauw! Wat een ervaringen weer allemaal.....XXX Ga zo door en geniet intussen van alle nieuwe dingen die jullie bij leren. Dikke knuffel -
24 Maart 2014 - 23:07
Tante Marlene:
nou, dit zijn wel superervaringen he, en niet alleen op verloskundig gebied! dat wordt dan straks weer een cultuurshock als jullie weer terug zijn in ons overgeorganiseerde landje waar altijd water uit de kraan komt, bijna overal wifi is en alles liever vandaag dan morgen gedaan moet worden. niet voor niets bestaat het spreekwoord: "Europeanen hebben de klok, Afrikanen hebben de tijd"! ook ik geniet van jullie belevenissen en zie uit naar het volgende blog!. take it easy :-) ! -
27 Maart 2014 - 22:46
Gerry Schreur:
Jullie hebben al heel veel beleefd daarginds. Heel erg leuk om te lezen hoe jullie daar leven en werken.
Best wel een luxe om een eigen kok/dienstmeisje etc te hebben. Geniet er lekker van!
Toch wel leuk dat jullie nu waarschijnlijk meer bevallingen krijgen Daar kwamen jullie toch ook voor?
Is het lekker warm daar? -
28 Maart 2014 - 18:32
Elly Heering:
He dames aan de andere kant van de wereld,ik heb genoten
van jullie leuke verhalen,ik vind het super leuk wat jullie daar ondernemen.
Ik zou het zelf nooit gedurfd hebben,ik kijk uit naar jullie volgende verhaal.
Veel succes en pas goed op jullie zelf.
Groetjes uit het mooie zonnige Enter. -
29 Maart 2014 - 13:49
Romy:
BABYHALERS!!!!
Wat een mooi verhaal! En wat een luxe dat jullie Sega hebben! Wel jammer Mahres, dat je hobby nu van je wordt afgenomen: stofzuigen......
Geniet van de baby's en hopelijk zijn dat er vanaf volgende week héééééééééééééél veeel!!
Dikke kus voor jullie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
