Cathing Fish
Door: Tahné en Mahrès
Blijf op de hoogte en volg Mahrès & Tahné
30 Maart 2014 | Ethiopië, Mekele
Hallo nieuwsgierige aagjes,
Deze week was onze eerste week in Mekelle Hospital. Dat het hier drukker is dan in Ayder bleek inderdaad waar te zijn, tijdens onze eerste nachtdienst waren er 7 bevallingen! Helaas waren we allebei die nacht een beetje ziekjes, waardoor we niet alle bevallingen hebben kunnen doen. Sommige collega's zijn erg lief en laten ons veel doen, maar helaas zijn er ook een paar die het idee hebben dat wij nog niet zoveel kunnen en bij hen moeten we ons dus nog vaak bewijzen. Alle moed zakte ons in de schoenen toen iemand ons uit ging leggen wat een wee precies is. Het kostte Mahrès redelijk wat zelfbeheersing om rustig uit te leggen dat we weten wat een wee is, aangezien we al meedere bevallingen zelf hebben gedaan. Tahné lag natuurlijk in de deuk door de gezichtsuitdrukking van Mahrès, die er gelukkig achter af ook wel om kon lachen.
We beginnen al te wennen aan de soms aparte werkwijze van onze collega's, maar we staan toch ook nog wel eens met open mond te kijken. Het is hier bijvoorbeeld niet ongewoon om de baby even op te tillen door deze aan de voeten vast te paken en op de kop te laten bungelen.
Het woord dat ons na drie weken al de keel uithangt is: Contaminated!! Bij alles waar we alleen nog maar naar wijzen, worden we al gewaarschuwd. Maar waar wij zoveel mogelijk proberen onze patiënten te beschermen, zijn ze hier meer bezig met hun eigen veiligheid en hygiëne. Dit zorgt er voor dat Mahrès geen baby op mocht pakken zonder eerst haar hele uniform af te dekken met een "steriel" schort, maar die vieze schorten worden wel iedere keer aangetrokken zonder ze schoon te maken. Volgende week beginnen we aan operatie: schorten schoonmaken.
Tijdens onze dienst raakten we aan de klets met de co-assistenten. Zij vroegen ons wat de mensen in Nederland het liefste hebben: een dochter of een zoon? We legden uit dat het op zich niets uitmaakt, behalve dat je door een zoon wel je familie naam doorgeeft. Enorme verbazing volgde, waarom gaven vrouwen hun eigen naam op om die van hun man aan te nemen?! Na de vraag: "maar ik dacht dat bij jullie de vrouwen geëmancipeerd waren?" hebben we het maar opgegeven. Ze gingen het toch niet snappen.
We hebben deze week ook kennis gemaakt met Dr. Thomas. Hij is neurochirurg in Ayder en woont bij ons in huis. Aangezien hij overdag werkt en 's avonds wel van een feestje houdt, zien we hem niet vaak. Vrijdagavond zijn we met hem op stap geweest en het was een geslaagde avond. Aangezien we hier niet echt bekend zijn met het drankbaanbod, kozen we de eerste fles die binnen ons gezichtsveld viel: Vodka. Na de hele avond feesten en dansen met Thomas en z'n vrienden zijn we naar huis gegaan. Het was zo gezellig, dat we de kater de volgende dag maar voor lief namen.
Voordat we gingen stappen hebben we gegeten bij Karibru, een restaurant die ons al door velen aangeraden was. Hermine, de verpleegkundige student die met ons meereist, had een van haar collega's meegenomen. Na een tijdje vroeg Tahné of hij een vriendin had, waarna hij vertelde dat zijn vriendin hem pas gedumpt had. Omdat hij nogal zielig keek, probeerde Mahrès hem op te vrolijken met de woorden: "There are plenty of fish in the sea!" Lichtelijk beteuterd antwoordde hij: "But I can't fish :(".
De mutsen worden hier met veel dankbaarheid in ontvangst genomen. Familieleden overladen ons met Thank you's en glimlachen. Toen Tahné ook nog een rompertje voor de kleine kwam brengen, begon de oma een combinatie van een oer kreet en een indianen roep naar haar te schreeuwen. Stom verbaasd stond ze er naar te luisteren, terwijl Mahrès achter de vrouw helemaal stuk ging. Aangezien we dit geluid ook al een keer na een bevalling gehoord hebben, gaan we er van uit dat het een soort dankjewel is.
Tahné wordt al goed bruin en in combinatie met haar donkere haar krijgt ze vaak het compliment dat ze al op een echte Ethiopische begint te lijken! Het is onnodig om te vermelden dat dit niet voor Mahrès geld, die vaak lachend duo penotti word genoemd als ze naast een collega staat, en bedankt!
Vanaf volgende week gaan we voor het eerst de hele week apart werken, iets wat we toch wel spannend vinden. Samen was het altijd nog wel veilig en konden we in ieder geval met één iemand fatsoenlijk communiceren. We zijn erg benieuwd hoe dit volgende week gaat. We zijn ook van plan om volgende weekend ons eerste uitstapje te maken, als we dit volgende week geregeld kunnen krijgen.
Ons kleine kikkerlandje is hier, wonderbaarlijk, zeer bekend. Dit komt niet door onze uitstekende kaas, mooie tulpen, knappe koningin of modieuze klompen. Nee, wij zijn hier bijna heilig verklaard door: voetbal! Echt serieus, zonder te overdrijven, iedere keer als wij zeggen dat we uit Nederland komen, beginnen ze in koor te schreeuwen: "OMG, Do you know van Persie?!. Na de zoveelste keer konden we het niet laten om te anwoorden: Ofcourse we know van Persie, we have breakfast with the entire Dutch soccer team every day -.-! Ze snapten het sarcasme niet.
Dit was wel zo ongeveer alles wat we deze week meegemaakt hebben. Het was vooral een week van veel wennen, half ziek zijn en daarom ook veel bankhangen. We hopen dat we volgende week iets actiever gaan zijn! See you next week!
Liefs Tahné en Mahrès
Deze week was onze eerste week in Mekelle Hospital. Dat het hier drukker is dan in Ayder bleek inderdaad waar te zijn, tijdens onze eerste nachtdienst waren er 7 bevallingen! Helaas waren we allebei die nacht een beetje ziekjes, waardoor we niet alle bevallingen hebben kunnen doen. Sommige collega's zijn erg lief en laten ons veel doen, maar helaas zijn er ook een paar die het idee hebben dat wij nog niet zoveel kunnen en bij hen moeten we ons dus nog vaak bewijzen. Alle moed zakte ons in de schoenen toen iemand ons uit ging leggen wat een wee precies is. Het kostte Mahrès redelijk wat zelfbeheersing om rustig uit te leggen dat we weten wat een wee is, aangezien we al meedere bevallingen zelf hebben gedaan. Tahné lag natuurlijk in de deuk door de gezichtsuitdrukking van Mahrès, die er gelukkig achter af ook wel om kon lachen.
We beginnen al te wennen aan de soms aparte werkwijze van onze collega's, maar we staan toch ook nog wel eens met open mond te kijken. Het is hier bijvoorbeeld niet ongewoon om de baby even op te tillen door deze aan de voeten vast te paken en op de kop te laten bungelen.
Het woord dat ons na drie weken al de keel uithangt is: Contaminated!! Bij alles waar we alleen nog maar naar wijzen, worden we al gewaarschuwd. Maar waar wij zoveel mogelijk proberen onze patiënten te beschermen, zijn ze hier meer bezig met hun eigen veiligheid en hygiëne. Dit zorgt er voor dat Mahrès geen baby op mocht pakken zonder eerst haar hele uniform af te dekken met een "steriel" schort, maar die vieze schorten worden wel iedere keer aangetrokken zonder ze schoon te maken. Volgende week beginnen we aan operatie: schorten schoonmaken.
Tijdens onze dienst raakten we aan de klets met de co-assistenten. Zij vroegen ons wat de mensen in Nederland het liefste hebben: een dochter of een zoon? We legden uit dat het op zich niets uitmaakt, behalve dat je door een zoon wel je familie naam doorgeeft. Enorme verbazing volgde, waarom gaven vrouwen hun eigen naam op om die van hun man aan te nemen?! Na de vraag: "maar ik dacht dat bij jullie de vrouwen geëmancipeerd waren?" hebben we het maar opgegeven. Ze gingen het toch niet snappen.
We hebben deze week ook kennis gemaakt met Dr. Thomas. Hij is neurochirurg in Ayder en woont bij ons in huis. Aangezien hij overdag werkt en 's avonds wel van een feestje houdt, zien we hem niet vaak. Vrijdagavond zijn we met hem op stap geweest en het was een geslaagde avond. Aangezien we hier niet echt bekend zijn met het drankbaanbod, kozen we de eerste fles die binnen ons gezichtsveld viel: Vodka. Na de hele avond feesten en dansen met Thomas en z'n vrienden zijn we naar huis gegaan. Het was zo gezellig, dat we de kater de volgende dag maar voor lief namen.
Voordat we gingen stappen hebben we gegeten bij Karibru, een restaurant die ons al door velen aangeraden was. Hermine, de verpleegkundige student die met ons meereist, had een van haar collega's meegenomen. Na een tijdje vroeg Tahné of hij een vriendin had, waarna hij vertelde dat zijn vriendin hem pas gedumpt had. Omdat hij nogal zielig keek, probeerde Mahrès hem op te vrolijken met de woorden: "There are plenty of fish in the sea!" Lichtelijk beteuterd antwoordde hij: "But I can't fish :(".
De mutsen worden hier met veel dankbaarheid in ontvangst genomen. Familieleden overladen ons met Thank you's en glimlachen. Toen Tahné ook nog een rompertje voor de kleine kwam brengen, begon de oma een combinatie van een oer kreet en een indianen roep naar haar te schreeuwen. Stom verbaasd stond ze er naar te luisteren, terwijl Mahrès achter de vrouw helemaal stuk ging. Aangezien we dit geluid ook al een keer na een bevalling gehoord hebben, gaan we er van uit dat het een soort dankjewel is.
Tahné wordt al goed bruin en in combinatie met haar donkere haar krijgt ze vaak het compliment dat ze al op een echte Ethiopische begint te lijken! Het is onnodig om te vermelden dat dit niet voor Mahrès geld, die vaak lachend duo penotti word genoemd als ze naast een collega staat, en bedankt!
Vanaf volgende week gaan we voor het eerst de hele week apart werken, iets wat we toch wel spannend vinden. Samen was het altijd nog wel veilig en konden we in ieder geval met één iemand fatsoenlijk communiceren. We zijn erg benieuwd hoe dit volgende week gaat. We zijn ook van plan om volgende weekend ons eerste uitstapje te maken, als we dit volgende week geregeld kunnen krijgen.
Ons kleine kikkerlandje is hier, wonderbaarlijk, zeer bekend. Dit komt niet door onze uitstekende kaas, mooie tulpen, knappe koningin of modieuze klompen. Nee, wij zijn hier bijna heilig verklaard door: voetbal! Echt serieus, zonder te overdrijven, iedere keer als wij zeggen dat we uit Nederland komen, beginnen ze in koor te schreeuwen: "OMG, Do you know van Persie?!. Na de zoveelste keer konden we het niet laten om te anwoorden: Ofcourse we know van Persie, we have breakfast with the entire Dutch soccer team every day -.-! Ze snapten het sarcasme niet.
Dit was wel zo ongeveer alles wat we deze week meegemaakt hebben. Het was vooral een week van veel wennen, half ziek zijn en daarom ook veel bankhangen. We hopen dat we volgende week iets actiever gaan zijn! See you next week!
Liefs Tahné en Mahrès
-
30 Maart 2014 - 20:12
Yvonne Spijker:
Hallo dames hoe zo nieuwsgierige aagjes??? Volgens mij vermaken jullie je wel de verslagen zijn heel leuk volgen jullie niet de verkeerde opleiding (journalistiek)???? Veel succes volgende week als je niet met elkaar werkt groetjes -
30 Maart 2014 - 20:51
Esther:
Het klinkt allemaal erg leuk dames!
Spannend een weekje apart! Heel veel plezier en geniet ervan!
dikke kus -
30 Maart 2014 - 21:11
Marly Koppen:
Hallo Lieverds,
Wat weer een leuke opdate van jullie, en ik begrijp dat jullie al behoorlijk aan het inburgeren zijn, ook ben ik benieuwd hoe het jullie gaat bevallen, als jullie alleen komen te werken, aan het werk zal het niet liggen maar precies zoals jullie zelf al aangaven, af en toe in je moederstaal kunnen spreken en vooral uitspreken zal wel eventjes wennen zijn, maar wat ik vooral heel belangrijk vind , is dat ik hoop dat jullie veilig aankomen op stage, met dat gereis op en neer zo in het donker, dat vind ik wel verontrustend want dan zijn jullie echt alleen, en ik ga dan ook vooral hopen dat dit ook maar goed komt, en kijk dan ook uit na jullie volgende contact, jammef dat de wifi niet optimaal werkt, en dat jullie daar extra voor moeten reizen, wat dat betreft zijn we ook wel erg verwend, nou meisjes dat we maar weer snel van jullue mogen horen, hele dikke knuffel en kus van een van de Mama's -
30 Maart 2014 - 21:40
Henk Oet Heytse.:
Hallo kanjers. Heb weer genoten van jullie interessante ervaringen.Uitkijkend naar de volgend
ga ik nu nog wat internetten. Hoi hoi. Tot horens.e -
30 Maart 2014 - 21:44
Hans Zwoferink:
Hallo schoonheid en dames,
Weer een heel verhaal, en volgende week kunnen jullie met elkaar de belevenissen delen.
Goed om te horen dat de buik klachten weer over zijn.
Veel bevallingen en plezier komende week.
Groeten,
Pap van Mahrès -
30 Maart 2014 - 22:35
Brigitte Zwoferink:
Hallo meiden, wat een mooi en leuk verhaal om weer te lezen, en wat een belevenissen deze week. Lekker dat er veel bevallingen zijn in het Mekelle hospitaal, wel vervelend dat jullie buikpijn hadden, maar gelukkig hebben jullie alle medicijnen bij je. Volgende week alleen op stage, ook goed omdat eens te doen, kun je de ervaringen na die tijd uitwisselen en je wordt er vast sterker van. Mooi dat de vrouwen blij zijn met de mutsjes, het breien wordt dus wel beloond... Met oerkreten van de oma's haha. Gezellig dat jullie uit zijn geweest, lekker van genieten, en mooi om te zien hoe de jeugd daar uitgaat. Leuk als jullie af en toe even in een hotel wat gaan drinken, dat we dan kunnen facetimen, moet zeggen dat jullie er nog goed en vrolijk uitzien. Een dikke kus en knuffel voor jullie, van de andere mama xxx -
31 Maart 2014 - 19:12
Romy:
Hee babyhalers!!!!
Goed om weer van jullie te horen!!! Jammer dat jullie ziek zijn geweest.... gelukkig hebben jullie het allebei gehad en is het voor de rest van de periode maar klaar!!! ;) Hopen we dan...
Spannend volgende week, maar datkunnen jullie wel!!!
GENIET ERVAN meisies! X -
02 April 2014 - 08:29
Gonny:
Hallo Mahres en Tahne,
Wat leuk jullie verslagen te lezen! Zo te horen maken jullie van alles mee daar.
De stage, lekker stappen en een neurochirurg bij juliie in huis, wie heeft het!
Veel succes deze week, nu jullie alleen aan het werk gaan, gaat vast lukken!
Veel plezier met jullie eerste uitstapje het komende weekend, als het doorgaat, en hopen dat jullie je gauw weer beter voelen!
Groetjes, Gonny -
03 April 2014 - 21:39
Gerry Schreur:
Hallo dames, wat ontzettend leuk om jullie verslagen te lezen. Wat beleven jullie daar veel mooie en minder mooie momenten. Jammer dat jullie je even niet zo lekker voelden, maar hopelijk is het snel weer over.
Toch ook wel leuk dat jullie volgende week apart werken dan kunnen jullie elkaar 's avonds de belevenissen vertellen.Wel fijn dat jullie daar ook uit kunnen gaan en plezier kunnen maken. Fijn dat de moeders blij zijn met de mutsjes. Geweldig, zo'n bruine baby met dat mutsje!! Met ome harry gaat het gelukkig weer prima, leuk dat je even reageerde. Veel succes volgende week en sterkte samen!! -
04 April 2014 - 00:10
Michelle Kooijker:
Ik vind het echt stoer van jullie, dat doen jullie maar even daar, helemaal in Ethiopië. en super leuk om jullie blog te lezen! Veel succes op stage en beterschap! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
