Kill the chicken
Door: Tahné en Mahrès
Blijf op de hoogte en volg Mahrès & Tahné
04 Mei 2014 | Ethiopië, Mekele
Zondagavond hadden we tijdens onze dienst onze eerste stuitbevalling! Aangezien Tahné de eerst binnenkomende moeder mocht doen, begon zij vrolijk aan haar vaginale onderzoek. Na heel wat bijzondere en vragende gezichtsuitdrukkingen, vroeg ze Mahrès om ook even te voelen want het voelde toch wel een beetje vreemd. Toen Mahrès voelde was er 1 ding duidelijk, dit was geen hoofdligging. De co-assistent concludeerde vervolgens dat het ging om een hoofdligging waar de vliezen nog voor zaten. Nu weten wij allebei wel hoe dat voelt en dat was bij deze vrouw absoluut niet het geval, maargoed wie zijn wij. Pas toen de billen van de baby al bijna helemaal naar buiten kwamen, concludeerden de vroedvrouwen en co-assistenten dat het hier om een stuitligging ging. Goh, je meent het -.-
Die avond zijn we na onze dienst mee geweest naar het huis van Sister Mulu. Mulu is een vroedvrouw op de labour ward en zij had ons al een paar keer gevraagd om koffie te komen drinken. Zondagavond was het moment dan eindelijk daar en we gingen met haar mee naar huis. Daar aangekomen heeft ze koffie voor ons gemaakt en mochten we haar traditionele jurk aan en alle bijbehorende sieraden om doen. Dit zorgt er voor dat we er uit zagen als echte Ethiopische vrouwen en Mulu stond er als een trotse moeder bij te kijken.
Maandag besloot Ginni dat ze graag kip wilde eten en had aan Thomas gevraagd om tegen Tsega te zeggen dat ze kip moest halen. Tsega deed netjes wat haar opgedragen werd en kwam thuis met een levende haan. Tahné zat in de woonkamer toen ze kakelende geluiden hoorde en vroeg voorzichtig aan Mahrès: “Hoor ik nou een kip in de keuken?” Lachend vroeg Mahrès hoe een kip in godsnaam in onze keuken terecht zou komen en liep vervolgens recht tegen de levende haan op. Toen wij aan Ginni vroegen wie de haan ging slachten, zei ze Tsega. Toen we aan Tsega vroegen wie de haan ging slachten, wees ze naar ons drie. Met verschrikte gezichten keken we elkaar aan, No way dat wij die haan gaan vermoorden! Na een telefoontje naar Thomas en wat via via connecties van Tsega, kwam er een man die voor ons de haan letterlijk een kopje kleiner ging maken. We hebben vervolgens ook helemaal dubbel gelegen om Tsega die de kip ging plukken en ontleden en Ginni die pogingen deed om Tsega hier mee te helpen. Toen Tahné het vuur voor de kip niet aankreeg, vroeg Tsega of ze dan misschien even de kip vast wilde houden zodat zij het vuur kon maken. Nou zeker weten dat Tahné daarna een wereldrecord vuur maken heeft gezet, want die kip vast houden was wel het laatste wat ze ging doen.
Diezelfde maandag was ook onze eerste spectaculaire weersomstandigheid. Ginni kwam vertellen over een regenboog buiten en toen we gingen kijken, bleek het om wel een hele bijzondere regenboog te gaan. De regenboog was namelijk een helemaal ronde cirkel, rondom de zon. Na veel ‘ooooh’s’ en ‘aaaah’s’ begonnen we enthousiast foto’s te schieten. Maar toen Tsega langs kwam lopen en alleen maar mompelde: ‘Not good, not good’, begon ons enthousiasme toch wel iets te dalen. Binnen no time hadden de doem gedachtes de overhand en begonnen we ons voor te bereiden om de grootste monsterstorm ooit. Ramen en deuren dicht, alles opladen nu we nog stroom hadden en kijken hoe onze voedselvoorraad er uit zag. Uiteindelijk trok de regenboog gewoon weg en bleek de ‘grootste storm ooit’ niet verder te komen dan een zuchtje verfrissende wind. Nouja, we waren in ieder geval wel voorbereid.
Omdat we onze battle with the students deze week liever uit de weg gingen, zijn we in het weekend gaan werken. We hadden dus onverwachts het begin van de week vrij en we hebben democratisch besloten om die niet alleen maar met schoolwerk te vullen. Ginni heeft ons allerlei lekkere soorten fruit laten zien op de markt en we hebben een echt Ethiopisch restaurant gevonden waar we met Thomas, Ginni en wat van hun vrienden hebben gegeten. Het rauwe vlees waar Thomas zich tegoed aan deed stond ons toch niet zo aan. De ‘roasted beef’ die voor ons besteld was zag er beter uit en gaf ons regelrecht het echte zomerse barbecue gevoel. Het feit dat er nu weer vlees te eten is zorgt er voor dat we in ieder geval weer iets meer eten. Maar aan alles zit een positieve kant, hoe meer kilo’s we afvallen, hoe meer kilo’s aan souvenirs we mee terug kunnen nemen.
Op dinsdag hebben we Jon en Dr. Ramon een rondleiding gegeven door het ziekenhuis. Jon is een Spaanse verpleegkundige en Ramon is een Spaanse chirurg. Ze werken allebei in het Ayder en wilden graag eens het Mekelle Hospital zien. Omdat we zelf eigenlijk ook nooit veel verder zijn gekomen dan de Labour Ward en de NICU, was voor ons de rondleiding ook best leerzaam. Onze altijd behulpzame Mesfin stond voor ons klaar om in geuren en kleuren te vertellen over alle afdelingen. Eenmaal aangekomen op de Labour Ward bleek dat Ethiopia dienst had en ze begon meteen al haar versiertrucjes op Jon te richten. Tahné kreeg de instructies om hem te vertellen dat ze 25 jaar was (ze is ongeveer 54 jaar) en dat Jon de perfecte vriend voor haar zou zijn. Na vele ‘I love you’s’ hebben we hem de Labour Ward uitgewerkt en uit de klauwen van Ethiopia gered.
Vorige week hebben we afscheid genomen van onze trouwe co-assistenten, zij zijn namelijk verplaatst naar de kinderafdeling. De nieuwe co-assistenten hebben nog nooit een verloskamer van binnen gezien en dit zorgt er voor dat wij deze week ineens een stuk harder moesten werken. Waar onze lieve oude co’s van alles zelfstandig deden, hebben deze co’s overal hulp bij nodig. Mahrès schrok zich een hoedje toen ze Tahné vanuit de andere verloskamer hoorde schreeuwen: ‘No stop!! That’s for the baby not the mother!!’. Na de geboorte krijgt de moeder hier medicatie om de baarmoeder samen te laten trekken en de baby krijgt vitamine K voor de bloedstolling. De co-assistent had deze twee omgedraaid en had de vitamine K aan de moeder gegeven. Gelukkig was hij begonnen met de vitamine K bij de moeder en niet met het medicament bij de baby! Daar moet wel even bij gezegd worden dat vitamine K geel is en in een baby spuit zit en de medicatie is doorzichtig en dit in een grotere spuit. We snapten echt niet hoe hij deze twee door elkaar had kunnen halen.
Na weken van regelen, mailen en afwachten is het dan eindelijk officieel: de tour naar het zuiden is geboekt! 22 mei vertrekken we ’s ochtends vroeg uit Mekelle en beginnen we ’s middags al aan onze tour vanuit Addis. In 8 dagen zullen we de hoogtepunten van het zuiden meepakken, waarin we gaan genieten van echte Ethiopische stammen, boottochten, krokodillen en overheerlijke lodges. Na onze reis zullen we nog 2 dagen in Addis verblijven om deze stad verder te verkennen en daarna vliegen we op 31 mei terug naar huis. Het feit dat we nu al praten over onze terugvlucht kunnen we soms nog niet helemaal begrijpen, want de afgelopen weken zijn voorbij gevlogen.
We hebben nog maar 8 stagediensten te gaan en morgen starten we alweer met onze op een na laatste stageweek. Hopelijk is dit de week dat ook Tahné haar 40e bevalling mag doen en dat we weer een hoop leuke dingen meemaken!
Liefs Tahné en Mahrès
Die avond zijn we na onze dienst mee geweest naar het huis van Sister Mulu. Mulu is een vroedvrouw op de labour ward en zij had ons al een paar keer gevraagd om koffie te komen drinken. Zondagavond was het moment dan eindelijk daar en we gingen met haar mee naar huis. Daar aangekomen heeft ze koffie voor ons gemaakt en mochten we haar traditionele jurk aan en alle bijbehorende sieraden om doen. Dit zorgt er voor dat we er uit zagen als echte Ethiopische vrouwen en Mulu stond er als een trotse moeder bij te kijken.
Maandag besloot Ginni dat ze graag kip wilde eten en had aan Thomas gevraagd om tegen Tsega te zeggen dat ze kip moest halen. Tsega deed netjes wat haar opgedragen werd en kwam thuis met een levende haan. Tahné zat in de woonkamer toen ze kakelende geluiden hoorde en vroeg voorzichtig aan Mahrès: “Hoor ik nou een kip in de keuken?” Lachend vroeg Mahrès hoe een kip in godsnaam in onze keuken terecht zou komen en liep vervolgens recht tegen de levende haan op. Toen wij aan Ginni vroegen wie de haan ging slachten, zei ze Tsega. Toen we aan Tsega vroegen wie de haan ging slachten, wees ze naar ons drie. Met verschrikte gezichten keken we elkaar aan, No way dat wij die haan gaan vermoorden! Na een telefoontje naar Thomas en wat via via connecties van Tsega, kwam er een man die voor ons de haan letterlijk een kopje kleiner ging maken. We hebben vervolgens ook helemaal dubbel gelegen om Tsega die de kip ging plukken en ontleden en Ginni die pogingen deed om Tsega hier mee te helpen. Toen Tahné het vuur voor de kip niet aankreeg, vroeg Tsega of ze dan misschien even de kip vast wilde houden zodat zij het vuur kon maken. Nou zeker weten dat Tahné daarna een wereldrecord vuur maken heeft gezet, want die kip vast houden was wel het laatste wat ze ging doen.
Diezelfde maandag was ook onze eerste spectaculaire weersomstandigheid. Ginni kwam vertellen over een regenboog buiten en toen we gingen kijken, bleek het om wel een hele bijzondere regenboog te gaan. De regenboog was namelijk een helemaal ronde cirkel, rondom de zon. Na veel ‘ooooh’s’ en ‘aaaah’s’ begonnen we enthousiast foto’s te schieten. Maar toen Tsega langs kwam lopen en alleen maar mompelde: ‘Not good, not good’, begon ons enthousiasme toch wel iets te dalen. Binnen no time hadden de doem gedachtes de overhand en begonnen we ons voor te bereiden om de grootste monsterstorm ooit. Ramen en deuren dicht, alles opladen nu we nog stroom hadden en kijken hoe onze voedselvoorraad er uit zag. Uiteindelijk trok de regenboog gewoon weg en bleek de ‘grootste storm ooit’ niet verder te komen dan een zuchtje verfrissende wind. Nouja, we waren in ieder geval wel voorbereid.
Omdat we onze battle with the students deze week liever uit de weg gingen, zijn we in het weekend gaan werken. We hadden dus onverwachts het begin van de week vrij en we hebben democratisch besloten om die niet alleen maar met schoolwerk te vullen. Ginni heeft ons allerlei lekkere soorten fruit laten zien op de markt en we hebben een echt Ethiopisch restaurant gevonden waar we met Thomas, Ginni en wat van hun vrienden hebben gegeten. Het rauwe vlees waar Thomas zich tegoed aan deed stond ons toch niet zo aan. De ‘roasted beef’ die voor ons besteld was zag er beter uit en gaf ons regelrecht het echte zomerse barbecue gevoel. Het feit dat er nu weer vlees te eten is zorgt er voor dat we in ieder geval weer iets meer eten. Maar aan alles zit een positieve kant, hoe meer kilo’s we afvallen, hoe meer kilo’s aan souvenirs we mee terug kunnen nemen.
Op dinsdag hebben we Jon en Dr. Ramon een rondleiding gegeven door het ziekenhuis. Jon is een Spaanse verpleegkundige en Ramon is een Spaanse chirurg. Ze werken allebei in het Ayder en wilden graag eens het Mekelle Hospital zien. Omdat we zelf eigenlijk ook nooit veel verder zijn gekomen dan de Labour Ward en de NICU, was voor ons de rondleiding ook best leerzaam. Onze altijd behulpzame Mesfin stond voor ons klaar om in geuren en kleuren te vertellen over alle afdelingen. Eenmaal aangekomen op de Labour Ward bleek dat Ethiopia dienst had en ze begon meteen al haar versiertrucjes op Jon te richten. Tahné kreeg de instructies om hem te vertellen dat ze 25 jaar was (ze is ongeveer 54 jaar) en dat Jon de perfecte vriend voor haar zou zijn. Na vele ‘I love you’s’ hebben we hem de Labour Ward uitgewerkt en uit de klauwen van Ethiopia gered.
Vorige week hebben we afscheid genomen van onze trouwe co-assistenten, zij zijn namelijk verplaatst naar de kinderafdeling. De nieuwe co-assistenten hebben nog nooit een verloskamer van binnen gezien en dit zorgt er voor dat wij deze week ineens een stuk harder moesten werken. Waar onze lieve oude co’s van alles zelfstandig deden, hebben deze co’s overal hulp bij nodig. Mahrès schrok zich een hoedje toen ze Tahné vanuit de andere verloskamer hoorde schreeuwen: ‘No stop!! That’s for the baby not the mother!!’. Na de geboorte krijgt de moeder hier medicatie om de baarmoeder samen te laten trekken en de baby krijgt vitamine K voor de bloedstolling. De co-assistent had deze twee omgedraaid en had de vitamine K aan de moeder gegeven. Gelukkig was hij begonnen met de vitamine K bij de moeder en niet met het medicament bij de baby! Daar moet wel even bij gezegd worden dat vitamine K geel is en in een baby spuit zit en de medicatie is doorzichtig en dit in een grotere spuit. We snapten echt niet hoe hij deze twee door elkaar had kunnen halen.
Na weken van regelen, mailen en afwachten is het dan eindelijk officieel: de tour naar het zuiden is geboekt! 22 mei vertrekken we ’s ochtends vroeg uit Mekelle en beginnen we ’s middags al aan onze tour vanuit Addis. In 8 dagen zullen we de hoogtepunten van het zuiden meepakken, waarin we gaan genieten van echte Ethiopische stammen, boottochten, krokodillen en overheerlijke lodges. Na onze reis zullen we nog 2 dagen in Addis verblijven om deze stad verder te verkennen en daarna vliegen we op 31 mei terug naar huis. Het feit dat we nu al praten over onze terugvlucht kunnen we soms nog niet helemaal begrijpen, want de afgelopen weken zijn voorbij gevlogen.
We hebben nog maar 8 stagediensten te gaan en morgen starten we alweer met onze op een na laatste stageweek. Hopelijk is dit de week dat ook Tahné haar 40e bevalling mag doen en dat we weer een hoop leuke dingen meemaken!
Liefs Tahné en Mahrès
-
04 Mei 2014 - 13:46
Romy:
Jaaaa de tijd gaat echt snel johh!! Leuk hoor meisies!! Hopelijk snel ook jou 40e Tahne!!!
Geniet ervan meiden!!!
XXXXXXX
Ps. ik ga per sept naar Zuid-Afrika! ;)
-
04 Mei 2014 - 14:05
Mahrès & Tahné :
Wauw gaaf Romy!!! Weet je ook met wie je gaat?
Super spannend en we hebben nog mutsen voor je in de aanbieding! haha -
04 Mei 2014 - 14:14
Ivonne:
Super meiden wat klinkt het gaaf! De tijd is echt gevlogen.
Geniet nog van de laatste stagedagen en op naar de 40e bevalling van Tahné
Tot snel xx -
04 Mei 2014 - 14:37
Lilian Van Der Wallen:
Meisjes wat geniet ik van jullie verhalen! Het is kei leuk om dit zo te volgen, en ik vraag me af wanneer de cultuurschok het grootste is, toen jullie daar aankwamen, of als jullie weer terug in Nederland zijn. Succes nog met de laatste "loodjes". En Tahne, haal die 40ste bevalling! Geniet van jullie week rondreizen, en blijf inderdaad goed bij elkaar!
Groetjes Lilian ( ex-collega van Tahne) -
04 Mei 2014 - 15:03
Brigitte Zwoferink :
Hallo meiden. Iedere zondag kijken we er naar uit om jullie nieuwe verhaal te lezen. En net als die andere verhalen, het blijft hilarisch wat jullie iedere week meemaken. Zo ontzettend veel verschil met hier in Nederland, de kennis van de Co. Assistenten, de verloskundigen, goed van jullie dat je geconstateerd hadden dat het geen gewone bevalling kon zijn maar een stuitligging. En de verkeerde injectie in de hand hebben, wat had er kunnen gebeuren. Dan een levende kip of haan in de keuken en die dan zelf moeten slachten, zou nooit geen kip meer eten haha. Times fly, vandaag over vier weken komen jullie thuis, nog twee stage weken, succes Tahne op naar je veertigste bevalling. En dan de welverdiende tour door het zuiden van Ethiopie, we hebben gelezen waar jullie overal naar toe gaan en wat jullie allemaal te zien krijgen, dat wordt een hele ervaring en belevenis, ziet er goed uit met mooie hotels. Meiden hopelijk nog een aantal bevallingen de laatse weken, geniet nog van de stad Mekelle, en we kijken weer uit naar jullie volgende verhaal. Dikke kus en knuffel ' die we nu echt wel missen na zo'n lange tijd... ' Lfs van jullie mama -
04 Mei 2014 - 19:38
Gerda:
Dag Dames
Elke week kijk ik weer uit naar jullie mooie verhaal.
het is gewoon genieten wat jullie zoal meemaken.
jullie maken echt een leerzame tijd door , niet alleen met bevallingen maar ook hoe je kippen moet slachten. Geniet er nog maar even jekker van want de tijd vliegt voorbij.
Lieve groetjes Gerda -
04 Mei 2014 - 21:13
\marly Koppen:
Hoi Lieverds,
Toch nog eventjes reageren ondanks de verjaardag van Papa, en dat we een dochter dan missen, was wel eventjes overduidelijk, maar je nicht heeft het een beetje goed gemaakt.
En dan is het tijd om jullie verhaal weer te lezen, en wat weer vermakelijk, geweldig hoe jullie het iedere keer weer klaar krijgen dat wij hier blijven glimlachen bij het lezen ervan, jullie schrijven het zo neer dat we het bijna als een film zien, dus hier hebben jullie al de eerste 10 te pakken.
En Tahné we zijn aan het aftellen zodat de 40 ste baby er is, en je die opdracht gehaald hebt.
Ook moet ik net zoals de mama van Mahrès jullie een dikke pluim geven met de constatering van de stuitligging, fijn dat jullie deze ervaring hebben meegekregen, weer een pluspunt, ga zóóó door dames.
En dan de medicatie verwisseling, ondanks dat jullie de ogen richten op de pasgeborene en de moeder, moeten jullie ook nog de co-assistenten in de gaten houden, pfff dat is niet niks.
En dan is het bijna zover jullie welverdiend reisje naar het zuiden, wij hebben het ook nagekeken en opgezocht The omo valley, is inderdaad machtig mooi om te zien, jullie zullen ogen te kort komen, blif wel aub bij elkaar, de lodge's en hotels zijn zeer afwisselend en sommige heel erg mooi, ga er vooral van genieten.
tot het volgende verhaal lieverds en toi toi toi en dikke XXXXX van Mama en de rest
-
04 Mei 2014 - 23:40
Tante Marlene:
hallo dames,
ja, zoals gezegd, het drievoudige aftellen al begonnen, naar de 40e bevalling van Tahné én naar het uitstapje én naar de terugreis. waar blijft de tijd, vóór je 't weet staan jullie je alweer in Belgie of Nederland in een verloskamer te vergapen aan onze westerse efficiency!
en of het nu over de geplukte kip gaat, de regenboog, de versiertoer van Ethiopia, de verkleeedpartij of wat dan ook, ik zit meteen weer middenin jullie avonturen!
Tahné, óp naar je veertigste bevalling en zet die baby dan maar het allervrolijkse huisvlijtmutsje op en zorg ervoor dat Mahres daar dan een allerschattigste foto van maakt!
good luck meisjes en veel voorpret gewenst voor jullie sightseeingreisje!
groetjes van tante Marlene
-
09 Mei 2014 - 14:20
Henk:
Alweer ein prachtig ver haol geeaze. Ich wacht weer op 't volgenje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
