Je bekijkt de reis...
Verloskunde stage Ethiopië
Reisverslag Happy easter!
20 april 2014
|
Aantal keer bekeken
923
Aantal reacties
12
Mekele,
Ethiopië
a
A
Happy easter!
Vrolijk Pasen allemaal!
Normaal staat Pasen in het teken van lekkere paasontbijtjes, enorm veel eieren en natuurlijk mega grote chocolade paashazen! We zullen niet liegen, zo’n enorme chocoladepaashaas ging er ook wel in, maar bij ons betekend Pasen dit jaar maar één ding: Vlees!! De vasten periode is eindelijk voorbij en alle slagerijen hebben hun deuren weer geopend. Zaterdag was er een grote “animal market” waar je allerlei dieren kon kopen om Pasen eens even goed in te luiden. Wij hadden het geniale plan bedacht om een baby varken te kopen, hem als huisdier te houden en hem Bacon te noemen! Dr. Thomas vond dit idee minder aantrekkelijk en omdat Bacon waarschijnlijk geslacht word nadat wij hier vertrokken zijn, hebben we toch maar van het plan afgezien.
We hebben onszelf verwent met Pasen door 2 nachten in het Planet te logeren, waar we heerlijk gedoucht, gezwommen en gegeten hebben (het ontbijt is een waar paradijs, toch nog een beetje echt Pasen).
We zijn al zo op elkaar ingespeeld dat we tegenwoordig letterlijk elkaars zinnen afmaken en de creepy gewoonte hebben ontwikkeld om te zeggen wat de ander denkt. Zo komt het dus vaak voor dat de een iets zegt en de ander halverwege de zin schreeuwt: “Omg daar dacht ik serieus echt net aan!” En maakt vervolgens de zin af. Of soms staan we allebei ergens naar te kijken, kijken elkaar dan aan en beginnen aan een enorme slappe lach bui, omdat we weten dat we allebei hetzelfde denken.
De collega’s vinden het erg leuk om met ons te werken, maar niet omdat we nou zo leuk zijn. Nee nee, wie met ons werkt mag aan het einde van de dag haar handtekening in ons logboek schrijven. Vereeuwigd worden in dit boek vinden ze zo geweldig, dat ze enthousiast aan komen rennen als wij onze logboeken tevoorschijn halen. Wij staan enthousiast te springen als we een bevalling kunnen doen en de vroedvrouwen ook, want dat betekend weer een extra handtekening.
De hoofdvroedvrouw van de afdeling, Ethiopia, is absoluut de meest aparte en bijzondere vrouw die we ooit ontmoet hebben! Ze noemt zichzelf constant de “joker midwife” en maakt de hele dag grappen die wij niet kunnen verstaan en begrijpen. Haar standaard begroeting is niet “Hello” of “How are you”, maar “I love you”! Wanneer je in haar gezichtsveld verschijnt, wordt je overladen met I love you’s en kusjes. De kunst is om haar te snel af te zijn en als eerste I love you te zeggen. Dan schatert ze het uit en zegt tussen het lachen door: “I love you too!”. Wanneer we iets goeds gedaan hebben en zij te laat was om ons te helpen/begeleiden, hoor je haar ook standaard door de verloskamer schreeuwen: “Good Holland, Good Holland!”. En dit komt best met enige regelmaat voor aangezien de vroedvrouwen ’s nachts slapen en ook opstaan hier op z’n Afrikaans gaat.
Wanneer het hier niet op z’n Afrikaans gaat, krijg je levensgevaarlijke situaties. Hier kwamen we achter toen onze co-assistent belde om te vertellen dat onze vrouw met het kindje zonder hersenen eindelijk ging bevallen! We hadden al twee dagen dagdiensten gedraaid om de bevalling te zien, maar de inleiding was al 2 keer mislukt. Wij renden naar de dichtstbijzijnde Bajaj en vroegen of hij op kon schieten omdat we snel naar het ziekenhuis moesten. “Fast Fast Fast” werd misschien iets te enthousiast uitgeschreeuwd, want de chauffeur bedacht zich geen moment en stoof met ons de stad door. Nadat hij overal voorrang geNOMEN had, we drie keer serieus dachten dat we een aanrijding zouden krijgen en dus ook drie keer een lichte hartverlamming hadden gehad, kwamen we binnen no time in het ziekenhuis aan. De bevalling hadden we helaas gemist, maar ze hadden speciaal voor ons het kindje nog even bewaard, zodat we haar nog konden zien.
Deze week was het helaas de week van de kunstverlossingen en dit betekend niet veel goeds voor ons bevallings aantal. Toch hebben we samen al meer dan 30 bevallingen gedaan en zijn we allebei hard op weg naar de minimale 40 bevallingen die we per persoon moeten halen.
Op de terugweg in de Bajaj zag Mahrès een varken lopen en wilde hier graag een foto van maken, maar het was helaas te donker dus ze gaf het op. De Bajaj chauffeur greep de Ipad uit haar handen en zei dat hij het wel voor haar ging regelen. Het resultaat: de chauffeur heeft een kwartier lang, de hele straat door, achter het beest aan gerend. Hij kwam wel triomfantelijk terug met een foto van het varken. Zo heel belangrijk was de foto niet eens, maar Mahrès heeft hem toch maar uitgebreid bedankt voor al zijn moeite.
Een van de co-assistenten, Mesfin, steekt het niet onder stoelen of banken dat hij ons erg leuk vind en vind dat we in Ethiopië moeten komen wonen. Toen Mahrès woensdag de verloskamer uit liep, zuchtte hij tegen Tahné: “I really like her, but she is too big for me” Tahné: “What do you mean? To large, to fat?” “No no no, too big! I can’t effort her!” Toen Mahrès terug kwam vertelde Tahné lachend wat er gebeurd was en moest Mahrès Mesfin teleurstellen dat ze echt niet voor altijd in Ethiopië ging wonen. Tahné krijgt geen liefdesverklaringen meer nadat ze vertelt heeft dat haar vriend een politie agent is en daardoor een pistool heeft. Aangezien de politie agenten hier in Ethiopië hun dienstwapen niet in hoeven te leveren aan het einde van hun dienst, was dit genoeg reden om de “police officer boyfriend” niet verder kwaad te maken.
Ook goed nieuws deze week: de wc is gemaakt!! Er is in huis nog een wc, maar de deur van die kamer zit op slot en de sleutel is meegegaan naar Italië. De wanhoop was echt nabij en Mahrès stond op het punt om de deur open te breken met een breekijzer, toen de wc eindelijk gemaakt werd. Wij zullen nooit meer klagen over vieze tankstation wc’s etc., want als het maar werkt is dat voor ons inmiddels al voldoende!
We worden al door veel bezorgde familie en vrienden gewaarschuwd dat we wel voorzichtig moeten zijn, nu er overal in de wereld Nederlandse meisjes vermist raken. We beloven dat we echt voorzichtig blijven en werken daarom ook nog steeds samen, zodat we samen naar stage kunnen reizen.
Nadat Mahrès vorige week zondag enorm verbrand was, is zij nu op haar hele gezicht aan het vervellen. Op stage vinden ze het er allemaal maar gek uitzien en ze vragen zich toch sterk af of het geen allergische reactie is. Dat de zeer witte huid van Mahrès gewoon niet tegen de Ethiopische zon kan, snappen ze niet. Misschien komt de verwarring ook wel door de mooi gebruinde huid van Tahné.
Nu zijn jullie allemaal weer een beetje op de hoogte van onze avonturen.
Veel liefs uit het zonnige Ethiopië
Normaal staat Pasen in het teken van lekkere paasontbijtjes, enorm veel eieren en natuurlijk mega grote chocolade paashazen! We zullen niet liegen, zo’n enorme chocoladepaashaas ging er ook wel in, maar bij ons betekend Pasen dit jaar maar één ding: Vlees!! De vasten periode is eindelijk voorbij en alle slagerijen hebben hun deuren weer geopend. Zaterdag was er een grote “animal market” waar je allerlei dieren kon kopen om Pasen eens even goed in te luiden. Wij hadden het geniale plan bedacht om een baby varken te kopen, hem als huisdier te houden en hem Bacon te noemen! Dr. Thomas vond dit idee minder aantrekkelijk en omdat Bacon waarschijnlijk geslacht word nadat wij hier vertrokken zijn, hebben we toch maar van het plan afgezien.
We hebben onszelf verwent met Pasen door 2 nachten in het Planet te logeren, waar we heerlijk gedoucht, gezwommen en gegeten hebben (het ontbijt is een waar paradijs, toch nog een beetje echt Pasen).
We zijn al zo op elkaar ingespeeld dat we tegenwoordig letterlijk elkaars zinnen afmaken en de creepy gewoonte hebben ontwikkeld om te zeggen wat de ander denkt. Zo komt het dus vaak voor dat de een iets zegt en de ander halverwege de zin schreeuwt: “Omg daar dacht ik serieus echt net aan!” En maakt vervolgens de zin af. Of soms staan we allebei ergens naar te kijken, kijken elkaar dan aan en beginnen aan een enorme slappe lach bui, omdat we weten dat we allebei hetzelfde denken.
De collega’s vinden het erg leuk om met ons te werken, maar niet omdat we nou zo leuk zijn. Nee nee, wie met ons werkt mag aan het einde van de dag haar handtekening in ons logboek schrijven. Vereeuwigd worden in dit boek vinden ze zo geweldig, dat ze enthousiast aan komen rennen als wij onze logboeken tevoorschijn halen. Wij staan enthousiast te springen als we een bevalling kunnen doen en de vroedvrouwen ook, want dat betekend weer een extra handtekening.
De hoofdvroedvrouw van de afdeling, Ethiopia, is absoluut de meest aparte en bijzondere vrouw die we ooit ontmoet hebben! Ze noemt zichzelf constant de “joker midwife” en maakt de hele dag grappen die wij niet kunnen verstaan en begrijpen. Haar standaard begroeting is niet “Hello” of “How are you”, maar “I love you”! Wanneer je in haar gezichtsveld verschijnt, wordt je overladen met I love you’s en kusjes. De kunst is om haar te snel af te zijn en als eerste I love you te zeggen. Dan schatert ze het uit en zegt tussen het lachen door: “I love you too!”. Wanneer we iets goeds gedaan hebben en zij te laat was om ons te helpen/begeleiden, hoor je haar ook standaard door de verloskamer schreeuwen: “Good Holland, Good Holland!”. En dit komt best met enige regelmaat voor aangezien de vroedvrouwen ’s nachts slapen en ook opstaan hier op z’n Afrikaans gaat.
Wanneer het hier niet op z’n Afrikaans gaat, krijg je levensgevaarlijke situaties. Hier kwamen we achter toen onze co-assistent belde om te vertellen dat onze vrouw met het kindje zonder hersenen eindelijk ging bevallen! We hadden al twee dagen dagdiensten gedraaid om de bevalling te zien, maar de inleiding was al 2 keer mislukt. Wij renden naar de dichtstbijzijnde Bajaj en vroegen of hij op kon schieten omdat we snel naar het ziekenhuis moesten. “Fast Fast Fast” werd misschien iets te enthousiast uitgeschreeuwd, want de chauffeur bedacht zich geen moment en stoof met ons de stad door. Nadat hij overal voorrang geNOMEN had, we drie keer serieus dachten dat we een aanrijding zouden krijgen en dus ook drie keer een lichte hartverlamming hadden gehad, kwamen we binnen no time in het ziekenhuis aan. De bevalling hadden we helaas gemist, maar ze hadden speciaal voor ons het kindje nog even bewaard, zodat we haar nog konden zien.
Deze week was het helaas de week van de kunstverlossingen en dit betekend niet veel goeds voor ons bevallings aantal. Toch hebben we samen al meer dan 30 bevallingen gedaan en zijn we allebei hard op weg naar de minimale 40 bevallingen die we per persoon moeten halen.
Op de terugweg in de Bajaj zag Mahrès een varken lopen en wilde hier graag een foto van maken, maar het was helaas te donker dus ze gaf het op. De Bajaj chauffeur greep de Ipad uit haar handen en zei dat hij het wel voor haar ging regelen. Het resultaat: de chauffeur heeft een kwartier lang, de hele straat door, achter het beest aan gerend. Hij kwam wel triomfantelijk terug met een foto van het varken. Zo heel belangrijk was de foto niet eens, maar Mahrès heeft hem toch maar uitgebreid bedankt voor al zijn moeite.
Een van de co-assistenten, Mesfin, steekt het niet onder stoelen of banken dat hij ons erg leuk vind en vind dat we in Ethiopië moeten komen wonen. Toen Mahrès woensdag de verloskamer uit liep, zuchtte hij tegen Tahné: “I really like her, but she is too big for me” Tahné: “What do you mean? To large, to fat?” “No no no, too big! I can’t effort her!” Toen Mahrès terug kwam vertelde Tahné lachend wat er gebeurd was en moest Mahrès Mesfin teleurstellen dat ze echt niet voor altijd in Ethiopië ging wonen. Tahné krijgt geen liefdesverklaringen meer nadat ze vertelt heeft dat haar vriend een politie agent is en daardoor een pistool heeft. Aangezien de politie agenten hier in Ethiopië hun dienstwapen niet in hoeven te leveren aan het einde van hun dienst, was dit genoeg reden om de “police officer boyfriend” niet verder kwaad te maken.
Ook goed nieuws deze week: de wc is gemaakt!! Er is in huis nog een wc, maar de deur van die kamer zit op slot en de sleutel is meegegaan naar Italië. De wanhoop was echt nabij en Mahrès stond op het punt om de deur open te breken met een breekijzer, toen de wc eindelijk gemaakt werd. Wij zullen nooit meer klagen over vieze tankstation wc’s etc., want als het maar werkt is dat voor ons inmiddels al voldoende!
We worden al door veel bezorgde familie en vrienden gewaarschuwd dat we wel voorzichtig moeten zijn, nu er overal in de wereld Nederlandse meisjes vermist raken. We beloven dat we echt voorzichtig blijven en werken daarom ook nog steeds samen, zodat we samen naar stage kunnen reizen.
Nadat Mahrès vorige week zondag enorm verbrand was, is zij nu op haar hele gezicht aan het vervellen. Op stage vinden ze het er allemaal maar gek uitzien en ze vragen zich toch sterk af of het geen allergische reactie is. Dat de zeer witte huid van Mahrès gewoon niet tegen de Ethiopische zon kan, snappen ze niet. Misschien komt de verwarring ook wel door de mooi gebruinde huid van Tahné.
Nu zijn jullie allemaal weer een beetje op de hoogte van onze avonturen.
Veel liefs uit het zonnige Ethiopië
Foto's bij verslag (8)
Reacties (12)
20 april 2014 13:17 | Door: Nelly Hoeben
Hallo meiden.
Hartstikke leuk om jullie verhaal weer te lezen.Fijn dat jullie zo geliefd zijn daar en zo kundig voor hun.Ik geniet ook iedere keer van jullie verhaal en de leuke foto's.
Wat een ervaringen doen jullie daar op.
Geniet van alles en doe inderdaad voorzichtig.
Tahne voor morgen een hele fijne verjaardag en laat je maar eens op zijn Ethiopisch verwennen!!!
Groetjes en XXX Nelly
20 april 2014 16:44 | Door: Aggieg
Hallo fijn om alles weer te lezen hoe het gaat wees voorzichtig pas goed op elkaar en een fijne verjaardag morgen Gr. Xxx
20 april 2014 19:35 | Door: Marly Koppen
Hoi Lieverds,
Weer een chapeau voor het neerzetten van jullie werelds avontuur, en wie werkt ook niet graag met jullie tweeën, jullie zijn leergierig, heel collegiaal en lief voor de medemens, dat is een groot goed, en niet veel mensen bezitten deze eigenschappen allemaal, heel goed dat jullie de waarschuwingen van het alleen reizen ter harte nemen, zéér verstandig, zegt genoeg over jullie verantwoordelijkheid, en het luisteren naar jullie stagebegleiders in Ethiopië, goed zo meiden, ga vooral zo door, en de fotootjes van de schatjes die jullie op de wereld zetten, vraagt om verliefde blikken van het thuisfront, ben dus ook weer gerustgesteld, en Tahné we hangen morgen gewoon de slingers op, alvast een hele fijne verjaardag en een dikke kus van ons allemaal XXXXXXXX Mama. En ook voor jou Marhès, XXXXXX
20 april 2014 19:52 | Door: Brigitte Zwoferink
Hallo lieve meiden,
Wat een leuk verhaal hebben jullie weer geschreven het blijft mooi om te lezen, en op de mannier zoals jullie schrijven is het net of ik het zo voor mij zie......bij deze ook de groeten van pap, die is net het verhaal aan het lezen op zijn telefoon.
Voor jullie natuurlijk ook als allereerste hele fijne paasdagen, en genieten in het Planet hotel van de warme douche en het zwembad. Wat hebben jullie deze week weer veel meegemaakt en heel bijzonder de animal market, wat zullen jullie je je ogen uitgekeken hebben. Iets wat wij hier totaal niet kennen en heerlijk dat de slagerij weer vlees verkoopt.
Wel jammer dat jullie net de bevalling gemist hebben van de baby zonder hersenen, iedere keer de diensten naar aangepast en dan net te laat aankomen, maar jullie hebben het nog wel kunnen zien, was dat nog duidelijk zichtbaar dat er geen hersenen in zaten ?
Mahres is de varkentjes tik van vroeger nog niet helemaal kwijt.... om nog steeds graag foto's te maken van varkens, wat zal het hilarisch zijn geweest dat de man van de Bajaj daar nog moeite voor heeft gedaan... en jullie natuurkijk helemaal de slappe lach....
Hopen dat er deze week er meer gewone bevallingen voor jullie zijn, en genieten van de lol in het ziekenhuis met de veloskundigen en artsen...kunnen ze weer rennen om een handtekening te mogen zetten...haha
Gelukkig Mahres dat je nog wel weer naar huis komt en niet in Ethiopie blijft wonen...Oost West Thuis Best.....
Meiden nog een hele mooie en fijne week op stage, en natuurlijk wachten we weer op het volgende verhaal.
Groeten en een dikke kus van jullie mama xxxx
20 april 2014 20:01 | Door: Pap van Tahnè
Hey meiden, allereerst moet ik oos Tahneeke natuurlijk feliciteren met haar verjaardag, dit jaar zal ik het dus zonder een horde jonge meiden hier in huis moeten vieren, maar daar kom ik wel overheen.....
Fijn te lezen dat jullie beide al hetzelfde gaan denken, en elkaar aanvullen. Dat komt natuurlijk omdat jullie daar op elkaar aangewezen zijn, en elkaar nodig hebt. Je hoeft elkaar maar even aan te kijken en weet al wat de bedoeling is. Ingewerkt op elkaar dus, en het allerfijnste daarvan is dat jullie vriendschap een leven lang mee zal gaan, ik herken dat. TOP!
Ook goed dat ik nu weet dat Marhès ietwat verbrand is, kan ik nadat ik haar tijdens het Skypen gisteren met Tahne af en toe door het beeld zag huppelen, mijn monitor kleur weergave weer terugzetten op fabrieks instelling.
Het reisje in de bajaj kan ik me helemaal voorstellen, ala James Bond zo te lezen, we noemen jullie twee vanaf nu dus maar 007,5 en 007,6.
Vlees is ook weer voorhanden nu de slagerijen weer open zijn, tip: kies een slagerij waar het druk is, een grote omzet snelheid, geeft de beste kans op vlees wat OK is, want de Keuringdienst van Waren zal daar de deur niet plat lopen, ,,Daar wordt ik niet vrolijk van,, komt daar dus niet, lijkt mij zo.
Als alle koeien er uitzien zoals op de foto, zullen er nogal wat geofferd moeten worden, wat een magere scharminkels!
Goed dat je die co-assistent Mesfin afgepoeierd hebt Tahné, die ,,Police Officer boy friend valt misschien nog wel te handlen, maar hij moet ook nog om een vader heen, en dat is natuurlijk nóg lastiger.
Ongetwijfeld geldt dit ook voor Mahrés, dus hij zet het maar uit zijn hoofd.
Zo, mid-wives dat was het alweer, ga zo door, doe je ding, stick together, and take care....
Paul.
20 april 2014 20:27 | Door: ivonne
Wat n verhaal weer zeg! Leuk om t elke keer te lezen! Succes en fijne paasdagen!
Groetjes Ivonne
21 april 2014 09:04 | Door: Gerda
Lieve Dames,
.
Wat hebben jullie weer een mooi verslag geschreven , ik kan er echt van genieten.
Door de foto's krijgen we een beetje een beeld hoe het daar er een beetje uit ziet.
Die koeien daar komen daar toch ook heel wat te kort,verschrikkelijk zo mager,
Fijn dat jullie ook nog een beetje pasen hebben gevierd en heerlijk in een hotel hebben gezeten
Je zelf een beetje verwennen is toch ook leuk.
Ook hebben jullie al heel wat bevallingen mee gemaakt en zo te lezen halen jullie de 40 ook wel
Wat fijn dat jullie zulke leuke en vriendelijke mensen hebben waar jullie mee samen werken.
Dat maakt het allemaal een stuk lichte
Ik wens jullie nog een fijne en gezellige tweede paasdag veel plezier en een leerzame tijd.
Lieve groetjes Gerda.
21 april 2014 10:11 | Door: Annie en Thjeu Reemers
hallo wat een avontuur en een heel mooi verslag
en Tahne hartelijk gefeliciteerd met verjaardag
maak er een fijne dag van
groetjes Annie Thjeu
21 april 2014 16:24 | Door: Elly Heering
Het was weer een mooi verslag om te lezen.
Fijn dat jullie met zoveel plezier daar jullie stages daar doen.
Op naar de 40 ste bevalling.
Groetjes Elly Heering
22 april 2014 01:24 | Door: tane Marlene
Tahné, allereerst natuurlijk, op de valreep, HARTELIJK GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG !!!!!!!! hoera, hoera, hoera! hopelijk heb je een fijne dag gehad en je hebt vast wel een klein afrikaantje op de wereld gezet, dat op dezelfde dag jarig is dan jij!
buikjes vol met vlees in plaats van chocolade paashazen denk ik! je moet toch wel twee van die vel-over-been-beestjes op hebben om je maag gevuld te krijgen.....
ik lees alweer met plezier alle, beeldend beschreven, avonturen! wat een beestenbende, met die varkens, hyena's en honden. ik mis wel nog de kleine beestjes, kakkerlakken, muskieten, spinnen enzo, of hebben die zich nog goed verstopt?
ook heel interessant om jullie verloskundige belevenissen te lezen. al die uiteenlopende en unieke ervaringen zorgen toch voor een enorme bliksverruiming en jullie kunnen laten zien wat jullie waard zijn! Joker-midwife zal jullie nog gaan missen straks!
veel succes met de laatste 10 (of meer) bevallingen!
22 april 2014 20:56 | Door: Henk oet Heytse
Hi Lady's. En weer heb ik me vermaakt met het lezen van jullie verhaal. Vroeger op school vond ik het al leuk als een of ander missionaris kwam vertellen uit de missie waar hij geweest was. Dit vergelijk ik daar mee. Niet dat ik jullie voor een missionaris aan zie ( zou het niet durven laten) maar het is erg boeiend wat jullie ons laten weten hier.\Daarom kijk ik weer uit naar het volgende verhaal. Hou je taai wees voorzichtig en tot horens. Tinie en Henk.
24 april 2014 07:54 | Door: Lotte
Lieve meisjes!!
Wat een leuk verhaal en wat leuk om hier ook mee te kunnen genieten van jullie belevenissen :) Veel herkenbare dingen ook haha. Goed dat jullie toch samen werken hoor.. beter veilig doen!! Wil jullie wel graag terug zien namelijk. Geniet nog van alles en op naar de 40!!!
Heel veel liefs xxxxxxxxxx