I'm like a bird
Door: Tahné & Mahrès
Blijf op de hoogte en volg Mahrès & Tahné
13 April 2014 | Ethiopië, Mekele
Hallo Hollanders,
Deze week startte onze stage weer spectaculair. Opnieuw hadden we een baby die in het vruchtwater had gepoept en daardoor heeft ook Tahné haar eerste baby reanimatie gedaan. Dit heeft ze heel goed gedaan en ook deze baby heeft het overleefd. Aangezien Tahné de borstcompressies heeft gedaan en Mahrès vorige week de beademing, vullen we elkaar op reanimatie gebied nu perfect aan. Ondanks dat het goede leerkansen zijn, hopen we ze niet meer zo heel vaak mee te maken.
Dinsdag hadden we een bevalling van een kindje dat al voor de geboorte overleden was. Bijzondere van deze bevalling was dat het kindje met het gezicht naar voren lag, iets dat wij beide nog nooit in het echt gezien hadden. In deze ligging kan het kindje soms wel moeilijk geboren worden en daarom werd deze bevalling er uiteindelijk een die regelrecht uit een SAW film had kunnen komen. Voor de mensen met een zwakke maag zullen we het hierbij laten, de dappere/nieuwsgierige mensen kunnen ons een berichtje sturen voor verder aanvullingen.
Toen ze de dokter ging halen (lees: de arts-assistent want echte gynaecologen zijn zeldzaam in dit land) en deze binnen kwam, riepen we beide in koor: “Heee het is Knippert!!”. “Knippert” is een arts-assistent waarmee we eerst in Ayder Hospital gewerkt hebben en die nu (schijnbaar) overgeplaatst is naar Mekelle Hospital. Hij heeft zijn bijnaam te danken aan de enorme knip die hij zette op onze eerste stage dag hier in Ethiopië. Omdat zijn echte naam erg moeilijk te onthouden is, hebben we de bijnaam nog maar even in leven gehouden. Ondanks zijn enorme knip creaties moeten we hem 1 ding nageven: hechten is zijn specialiteit. Niet alleen hecht hij met dezelfde techniek als wij die kennen (er zijn er hier maar weinig), hij doet dit echt in mega tempo. We hebben dan ook een prima hechtles van hem gehad en hopen dit zelf ook nog vele te kunnen oefenen de komende weken. Knippert was trouwens erg tevreden met ons, nadat we een ernstige zwangerschapsvergiftiging bij zijn patiënt ontdekt hadden. Wie had gedacht dat je met een simpele bloeddruk meting zoveel pluspunten kon scoren.
We hebben deze week weer een nieuw restaurant ontdekt en deze is vanaf nu top favoriet want ze hebben er wifi! (en een werkende gewone wc, jullie snappen later waarom dit belangrijk is). De combinatie van eten en internet is hier schaars en het voelde echt even alsof we goud gevonden hadden. Bedankt Dr. Thomas, voor de gouden tip.
Zoals we al een keer eerder hebben geschreven, staan we vooral bekend om ons voetbal team. Aangezien Engels voetbal hier erg populair is, is Robin van Persie hier een ware held. Tijdens onze dienst kwam er een co-assistent naar ons toe met de vraag of we Van Persie kenden. Wij vatten “kennen” op als “weten wie hij is” en antwoorden volmondig ja. Zijn antwoord: “Well that is great! I will write him a letter and you give that to him!” Eeeuh oeps, dat was niet de bedoeling. Na veel uitleg begreep hij nog niet dat we van Persie niet echt persoonlijk kennen en bleef volhouden dat hij een brief ging schrijven. Als die brief er ooit nog komt, hopen we voor hem dat van Persie een of ander fanmail adres heeft.
Dat we al dagen stromend water hebben, zou moeten betekenen dat de WC zichzelf vult en de douche ook werkt. Dit is helaas niet het geval en we hebben het idee dat we hier ooit nog normaal gaan douchen allang opgegeven. De WC is namelijk verstopt en het bad heeft soms de neiging om dat water dan maar zelf af te gaan voeren. Jullie zullen begrijpen dat wij blij zijn dat we 12 uur van de dag op stage zijn en de 9 uur van de rest van de dag slapen, zodat we vooral alleen in de slaapkamer van ons huis hoeven te zijn. Er zit niks anders op dan wachten op onze Afrikaanse klusjesman, die zoals een echt Afrikaan niet op z’n snelst is. Tot die tijd eten wij ons suf in bananen en hebben we een goede reden om vaak uit eten te gaan in restaurants met werkende toiletten. Hier moeten we wel eerlijk bij bekennen dat we nog een toilet in onze schuur hebben, maar dit is een gat in de vloer zoals ze die ook in Italië hebben. We hebben het even overwogen, echt een mini seconde, maar dit ging echt te ver. We zijn nog niet wanhopig genoeg.
Onze hamster vaardigheden hebben zich deze week ook uitgebreid. We verzamelen niet alleen, we verstoppen ook. Aangezien mensen nu al spullen uit onze uniform zakken proberen te vissen, verstoppen we onze handschoenen, pennen, bloeddrukmeters en klokjes op veilige plekken. Dit blijkt een vroedvrouwen tic te zijn, want we zien onze collega’s ook uit de meest rare plekken spullen vandaan halen. De dossiers slingeren hier vaak overal rond en andere collega’s nemen ze ongevraagd mee. Het is daarom belangrijk dat je de dossiers die je nodig hebt goed verstopt voor anderen. Dossiers zijn terug te vinden onder de matras, in de koelkast (diegene die niet werkt) en onder de incubator (die ook niet werkt). De koelkast die wel werkt en ook echt medicatie bevat, word soms ontkoppeld omdat het stopcontact nodig is voor het opladen van mobiele telefoons, want ja dat is natuurlijk belangrijker dan gekoelde medicatie.
Onze kennis wordt al steeds meer erkend door onze collega’s, maar we verbazen ons nog steeds over sommige opmerkingen die ze maken. Toen er een vrouw binnenkwam met bloedverlies in de zwangerschap, begonnen we samen met een co-assistent aan de opvolging van deze patiënt. Na een half uur observatie van het bloedverlies en alle andere controles, stond er een andere co-assistent zeer geïnteresseerd naar mevrouw te kijken. Net toen wij ons afvroegen wat hij zich aan het bedenken was, wees hij naar mevrouw en zei op de meest droge toon: “Look! Bleeding!”. Hij had pech dat het geduld van Mahrès niet groot is en kreeg dan ook het antwoord: “Yeah that usually is the case on a women with pregnancy bleeding!!!”. Dit soort opmerkingen geven ons wel vaak de slappe lach als we na onze dienst in bed liggen en alles nog eens even overlopen.
Wanneer we thuis zijn, heeft Mahrès de irritante neiging om overal een “nest” te bouwen. Zij verzameld alle spullen die zij nodig heeft (schoolboeken, laptop, oplaadsnoeren, ipad, eten, drinken etc) om zich heen, waardoor er zich een waar vogelnest ontstaat. Dit gaat sterk in tegen alle opruim principes die Tahné sinds deze week ontwikkeld heeft en haar nest word dan ook steenvast weer afgebroken aan het einde van de dag. Wanneer zei dit doet, begint ze altijd met de zin: “Ik heb weer even over je gemoederd hoor en heb …… gedaan/opgeruimd”. Laten we ook meer eerlijk toegeven, ze heeft het nodig.
De eerste hallucinaties van de malariapillen zijn ook aangekomen. Tahné dacht midden in de nacht een hyena door ons huis te zien lopen en vond het zeker nodig om hier alarm over te slaan. Mahrès snapte er natuurlijk niks van toen Tahné ineens “Hyena! Hyena in de gang!” begon te roepen. Nog half in slaap antwoordde ze, “Jaja het zal wel”. Hopelijk komt er nooit echt een binnen, want echt veel actie kwam er niet na de waarschuwing.
Zaterdag hebben we eerst de hele stad doorzocht om het overheerlijke zomerfruit te vinden, waarvan we weten dat ze het hier moeten hebben: watermeloen. Op een klein kraampje op de markt vonden we eindelijk wat we zochten en voor nog geen 2 euro waren wij zielsgelukkig.
Maandag gaan we overdag werken, in hoop een speciale bevalling te zien bij een vrouw die ingeleid word. Bij dit kindje hebben ze op de echo gezien dat het geen hersenen heeft, wat heel erg zielig is maar ook erg interessant voor ons want dit komt in Nederland niet vaak voor.
Tot volgende week!
Liefs Tahné en Mahrès
Deze week startte onze stage weer spectaculair. Opnieuw hadden we een baby die in het vruchtwater had gepoept en daardoor heeft ook Tahné haar eerste baby reanimatie gedaan. Dit heeft ze heel goed gedaan en ook deze baby heeft het overleefd. Aangezien Tahné de borstcompressies heeft gedaan en Mahrès vorige week de beademing, vullen we elkaar op reanimatie gebied nu perfect aan. Ondanks dat het goede leerkansen zijn, hopen we ze niet meer zo heel vaak mee te maken.
Dinsdag hadden we een bevalling van een kindje dat al voor de geboorte overleden was. Bijzondere van deze bevalling was dat het kindje met het gezicht naar voren lag, iets dat wij beide nog nooit in het echt gezien hadden. In deze ligging kan het kindje soms wel moeilijk geboren worden en daarom werd deze bevalling er uiteindelijk een die regelrecht uit een SAW film had kunnen komen. Voor de mensen met een zwakke maag zullen we het hierbij laten, de dappere/nieuwsgierige mensen kunnen ons een berichtje sturen voor verder aanvullingen.
Toen ze de dokter ging halen (lees: de arts-assistent want echte gynaecologen zijn zeldzaam in dit land) en deze binnen kwam, riepen we beide in koor: “Heee het is Knippert!!”. “Knippert” is een arts-assistent waarmee we eerst in Ayder Hospital gewerkt hebben en die nu (schijnbaar) overgeplaatst is naar Mekelle Hospital. Hij heeft zijn bijnaam te danken aan de enorme knip die hij zette op onze eerste stage dag hier in Ethiopië. Omdat zijn echte naam erg moeilijk te onthouden is, hebben we de bijnaam nog maar even in leven gehouden. Ondanks zijn enorme knip creaties moeten we hem 1 ding nageven: hechten is zijn specialiteit. Niet alleen hecht hij met dezelfde techniek als wij die kennen (er zijn er hier maar weinig), hij doet dit echt in mega tempo. We hebben dan ook een prima hechtles van hem gehad en hopen dit zelf ook nog vele te kunnen oefenen de komende weken. Knippert was trouwens erg tevreden met ons, nadat we een ernstige zwangerschapsvergiftiging bij zijn patiënt ontdekt hadden. Wie had gedacht dat je met een simpele bloeddruk meting zoveel pluspunten kon scoren.
We hebben deze week weer een nieuw restaurant ontdekt en deze is vanaf nu top favoriet want ze hebben er wifi! (en een werkende gewone wc, jullie snappen later waarom dit belangrijk is). De combinatie van eten en internet is hier schaars en het voelde echt even alsof we goud gevonden hadden. Bedankt Dr. Thomas, voor de gouden tip.
Zoals we al een keer eerder hebben geschreven, staan we vooral bekend om ons voetbal team. Aangezien Engels voetbal hier erg populair is, is Robin van Persie hier een ware held. Tijdens onze dienst kwam er een co-assistent naar ons toe met de vraag of we Van Persie kenden. Wij vatten “kennen” op als “weten wie hij is” en antwoorden volmondig ja. Zijn antwoord: “Well that is great! I will write him a letter and you give that to him!” Eeeuh oeps, dat was niet de bedoeling. Na veel uitleg begreep hij nog niet dat we van Persie niet echt persoonlijk kennen en bleef volhouden dat hij een brief ging schrijven. Als die brief er ooit nog komt, hopen we voor hem dat van Persie een of ander fanmail adres heeft.
Dat we al dagen stromend water hebben, zou moeten betekenen dat de WC zichzelf vult en de douche ook werkt. Dit is helaas niet het geval en we hebben het idee dat we hier ooit nog normaal gaan douchen allang opgegeven. De WC is namelijk verstopt en het bad heeft soms de neiging om dat water dan maar zelf af te gaan voeren. Jullie zullen begrijpen dat wij blij zijn dat we 12 uur van de dag op stage zijn en de 9 uur van de rest van de dag slapen, zodat we vooral alleen in de slaapkamer van ons huis hoeven te zijn. Er zit niks anders op dan wachten op onze Afrikaanse klusjesman, die zoals een echt Afrikaan niet op z’n snelst is. Tot die tijd eten wij ons suf in bananen en hebben we een goede reden om vaak uit eten te gaan in restaurants met werkende toiletten. Hier moeten we wel eerlijk bij bekennen dat we nog een toilet in onze schuur hebben, maar dit is een gat in de vloer zoals ze die ook in Italië hebben. We hebben het even overwogen, echt een mini seconde, maar dit ging echt te ver. We zijn nog niet wanhopig genoeg.
Onze hamster vaardigheden hebben zich deze week ook uitgebreid. We verzamelen niet alleen, we verstoppen ook. Aangezien mensen nu al spullen uit onze uniform zakken proberen te vissen, verstoppen we onze handschoenen, pennen, bloeddrukmeters en klokjes op veilige plekken. Dit blijkt een vroedvrouwen tic te zijn, want we zien onze collega’s ook uit de meest rare plekken spullen vandaan halen. De dossiers slingeren hier vaak overal rond en andere collega’s nemen ze ongevraagd mee. Het is daarom belangrijk dat je de dossiers die je nodig hebt goed verstopt voor anderen. Dossiers zijn terug te vinden onder de matras, in de koelkast (diegene die niet werkt) en onder de incubator (die ook niet werkt). De koelkast die wel werkt en ook echt medicatie bevat, word soms ontkoppeld omdat het stopcontact nodig is voor het opladen van mobiele telefoons, want ja dat is natuurlijk belangrijker dan gekoelde medicatie.
Onze kennis wordt al steeds meer erkend door onze collega’s, maar we verbazen ons nog steeds over sommige opmerkingen die ze maken. Toen er een vrouw binnenkwam met bloedverlies in de zwangerschap, begonnen we samen met een co-assistent aan de opvolging van deze patiënt. Na een half uur observatie van het bloedverlies en alle andere controles, stond er een andere co-assistent zeer geïnteresseerd naar mevrouw te kijken. Net toen wij ons afvroegen wat hij zich aan het bedenken was, wees hij naar mevrouw en zei op de meest droge toon: “Look! Bleeding!”. Hij had pech dat het geduld van Mahrès niet groot is en kreeg dan ook het antwoord: “Yeah that usually is the case on a women with pregnancy bleeding!!!”. Dit soort opmerkingen geven ons wel vaak de slappe lach als we na onze dienst in bed liggen en alles nog eens even overlopen.
Wanneer we thuis zijn, heeft Mahrès de irritante neiging om overal een “nest” te bouwen. Zij verzameld alle spullen die zij nodig heeft (schoolboeken, laptop, oplaadsnoeren, ipad, eten, drinken etc) om zich heen, waardoor er zich een waar vogelnest ontstaat. Dit gaat sterk in tegen alle opruim principes die Tahné sinds deze week ontwikkeld heeft en haar nest word dan ook steenvast weer afgebroken aan het einde van de dag. Wanneer zei dit doet, begint ze altijd met de zin: “Ik heb weer even over je gemoederd hoor en heb …… gedaan/opgeruimd”. Laten we ook meer eerlijk toegeven, ze heeft het nodig.
De eerste hallucinaties van de malariapillen zijn ook aangekomen. Tahné dacht midden in de nacht een hyena door ons huis te zien lopen en vond het zeker nodig om hier alarm over te slaan. Mahrès snapte er natuurlijk niks van toen Tahné ineens “Hyena! Hyena in de gang!” begon te roepen. Nog half in slaap antwoordde ze, “Jaja het zal wel”. Hopelijk komt er nooit echt een binnen, want echt veel actie kwam er niet na de waarschuwing.
Zaterdag hebben we eerst de hele stad doorzocht om het overheerlijke zomerfruit te vinden, waarvan we weten dat ze het hier moeten hebben: watermeloen. Op een klein kraampje op de markt vonden we eindelijk wat we zochten en voor nog geen 2 euro waren wij zielsgelukkig.
Maandag gaan we overdag werken, in hoop een speciale bevalling te zien bij een vrouw die ingeleid word. Bij dit kindje hebben ze op de echo gezien dat het geen hersenen heeft, wat heel erg zielig is maar ook erg interessant voor ons want dit komt in Nederland niet vaak voor.
Tot volgende week!
Liefs Tahné en Mahrès
-
13 April 2014 - 15:28
Henk Schroijen:
Hallo dames
heel interessant verhaal wat ik gelezen heb.
Alleen dat laatste klopt volgens mij niet.
In Nederland zijn er heel veel ( ook volwassenen) zonder hersenen ;-)
Maak er een mooie, onvergetelijke en leerzame tijd van.
grt Henk -
13 April 2014 - 15:31
Monique Falkmann:
Super leuk om jullie geweldige ervaringen te lezen.
Nog een geweldige tijd samen.xxx
-
13 April 2014 - 16:30
Diane Agteresch:
Super om jullie verhalen te lezen. Wat bijzonder moet dit zijn. Nog heel veel succes daar. Groetjes van ons allemaal. Wiljan, Diane, Daan en Nathan -
13 April 2014 - 16:33
Marly Koppen:
Hoi Lieverds,
Weer enorm genoten van jullie nieuw bericht, jullie schrijven het zo neer dat ik er bijna in ga geloven vlak in jullie buurt te zijn, helaas dat is het niet.
Wat een originele naam.... knippert, maar wel heel fijn dat jullie de hecht techniek van hem zo leren, zo zie maar weer, van de nood een deugd maken, ook geweldig dat de Ethiopianen denken dat jullie iedereen kennen, hilarisch is dat, ach ja als hij een brief geschreven heeft dan maar naar de fanclub, daar hebben jullie gelijk in, Nederland is toch maar een stip tegenover Ethiopië dus dat moet lukken,en wat lees ik nu Tahné gaat opruimen, nu weet ik dat het goed gaat komen hahaha, alleen jammer dat zich dat openbaart zo ver van huis, hoop dat dit als jullie terug zijn aanhoudt, is Mama ook blij...
En hoop voor de Mama van Mahrès dat het nestje bouwen alleen maar in Mekele voorkomt en niet straks thuis, stel je voor dat dit zich verder gaat ontwikkelen, en straks geen bed meer in haar slaapkamer staat maar een boom die er gaat groeien waar een nest ter beschikking is voor al die kleine dingetjes die bewaard moeten worden, o jeetje.
Nou dames voor Morgen héééél veel succes met de bijzondere bevalling en hoop dat er nog vele leuke dingen op jullie pad komen.
dike knuffel en kus van Mama -
13 April 2014 - 19:39
Nicole:
Jullie blogs zijn erg leuk! Maar mennn, ik moet er niet aan denken om geen fatsoenlijke wc te hebben! En jullie maken me best nieuwsgierig, ik houd niet van saw, maar maak graag ern uitzondering nu (a) -
13 April 2014 - 21:39
Henk En Yvonne Spijker:
Hallo dames wat een leuk verslag weer. Deze leuke en minder leuke dingen hadden jullie hier niet mee gemaakt. Geniet nog lekker even voor je weet is het voorbij. Groetjes tot de volgende keer Henk en yvonne -
13 April 2014 - 22:29
Ivonne:
Hallo dames,
zo leuk jullie verslagen te lezen! Ik wens jullie n hele leuke en leerzame tijd daar,
zo te lezen komt dat wel goed! Groetjes Ivonne Heerbaart -
13 April 2014 - 22:34
Brigitte Zwoferink:
Hallo lieve meiden, wat een belevenissen weer deze week, het blijft leuk en lachwekkend om jullie verhaal te lezen. Natuurlijk is het niet prettig dat er bevallingen zijn waar de baby van is overleden, maar voor jullie wel goede leermomenten. Wat zullen jullie straks als je weer thuis bent, blij zijn met de sanitaire voorzieningen in Nederland. Heerlijk dat het nieuwe restaurant wifi heeft, hebben we vaker gelegenheid om te FaceTimen, en voor jullie lekker even weer op Facebook de laatste nieuwtjes blijven volgen, en naar een goed werkende toilet kunnen gaan. Jammer Mahrès nu mag echt geen 'kipi' eten hahaha... Dokter Knipper weet je dat jullie vertelden dat je schrok van zijn grote knip, au haha. Nog 1 week en dan is de vasten voorbij, wordt er feest gevierd, wat zal dat groots zijn, lijkt me echt mooi om te zien en beleven, hoe dat gaat in Ethiopië. Tahne succes met het corrigeren van Mahrès vogelnesten, begrijp je nu dat ik tijd over hebt in het weekend... Haha en dat we niet meer uit hoeven te kijken waar we lopen, zonder te struikelen..... Ik hoop Marly dat Tahne het lukt haha... Maar desondanks missen we jullie wel... Erg mooi en goed dat jullie alle twee een reanimatie hebben mogen doen, en de hechtles van dokter Knipper is ook mooi meegenomen. Hopen dat de mevrouw dit weekend niet is bevallen en dat jullie erbij kunnen zijn morgen. Meiden geniet er nog van, heerlijk samen werken, is ook veiliger en prettiger voor ons hier in Nederland. Dikke kus voor jullie van mama xxxxxx -
13 April 2014 - 23:24
Brigitte Zwoferink:
Hee Marly heb je reactie gelezen, idd wie weet wil mahres straks idd alleen nog maar in een boom slapen, als ze ook last krijgt van hallucinaties haha... En ruimt Tahne straks thuis ook alles voor jou op... Wat een stel meiden en gelukkig hebben ze samen veel lol... Lfs van ons de mama's xxxx -
14 April 2014 - 16:47
Gerda:
Lieve Meiden,
Wat hebben jullie toch prachtige verhalen.
Ik kan er dan ook echt van genieten
Jullie maken daar wel wat mee , mooie en minder mooie dingen
Maar zo te lezen vermaken jullie je prima en hebben ook veel lol en dat hoort er ook bij.
Straks komen jullie terug als twee meiden die alles van de bevalling af weten en niets meer hoeven wijs te maken als verloskundige.
Bij deze Mahres wil ik je nogmaals bedanken voor die mooie foto van dat babytje met mijn mutsje op.
Ik wens jullie samen nog heel veel plezier en geniet er nog maar even mooi van.
.Lieve groetjes Gerda.
.
Lieve groetjes Gerda -
14 April 2014 - 18:51
Sandra:
Super leuk verslag! Groetjes Fam. Nitert. -
15 April 2014 - 08:29
Gonny:
Hallo Dames,
Heel leuk weer jullie verslag en heel indrukwekkend wat juliie allemaal meemaken daar. Wisten jullie dat wanneer een kindje met het gezichtje naar voren ligt,
ze dat hier een sterrenkijkertje noemen? Nicole was ook een sterrenkijkertje! Zij is gelukkig zonder problemen geboren, maar het komt inderdaad niet vaak voor. Hoe gaat het met nicole's engeltje Mahres? Past goed bij een sterrenkijkertje, bedenk ik me nu.
Ik hoop dat het jullie beiden blijft vergezellen tijdens jullie verblijf en de reis! Geniet er nog lekker van de komende weken want voor je het weet is het weer voorbij. Maar dan zijn jullie wel heel veel ervaring en kennis rijker! Veel plezier nog!
Groetjes, Gonny en Wim -
15 April 2014 - 13:32
Angela:
Hallo dames.....wat herkenbaar!
Ik ben ervan overtuigd dat dit een hele ervaring is/wordt, leerzaam zeker
maar vast ook mooi en indrukwekkend. Nog heel veel succes!!
Lieve groet uit Enter/Gambia -
15 April 2014 - 15:33
Mahrès & Tahné :
Nee het was geen sterrenkijker! Het kind kwam echt letterlijk met het gezicht naar voren gericht naar buiten. Dus waar je bij een sterrenkijker (als moeder) tegen het gezicht van de baby aan kijkt, kijk je nu tegen de kin en hals van het kindje aan. Snap je wat ik bedoel? Hahahaha andere Google "aangezichtsligging" -
16 April 2014 - 19:03
Elly Heering:
Zo, het was wel weer een leerzaam weekje.
Als ik jullie nu goed blijf volgen ,heb ik dan
straks een half diploma????Ik kijk alweer uit
naar jullie volgende weekverslag.
Groetjes Elly Heering
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
